جلد 22، شماره 138 - ( 9-1394 )                   جلد 22 شماره 138 صفحات 44-32 | برگشت به فهرست نسخه ها

XML English Abstract Print


Download citation:
BibTeX | RIS | EndNote | Medlars | ProCite | Reference Manager | RefWorks
Send citation to:

Determining effectiveness of multimodal parent management training combined with methylphenidate on academic achievement, oppositional and behavioral symptoms of school aged children with attention deficit hyperactivity disorder. RJMS 2015; 22 (138) :32-44
URL: http://rjms.iums.ac.ir/article-1-4084-fa.html
صراف نسرین، یوسفی خدیجه، مجلسی فرشته، نوری کرامت الله. تعیین میزان اثر بخشی درمان ترکیبی دارو درمانی با متیل فنیدات و آموزش مدیریت روانی والدین چند وجهی برعملکرد تحصیلی، مخالفت جویی و علائم رفتاری کودکان دبستانی مبتلا به اختلال بیش فعالی/ کمبود توجهی. مجله علوم پزشکی رازی. 1394; 22 (138) :32-44

URL: http://rjms.iums.ac.ir/article-1-4084-fa.html


استادیار گروه روانپزشکی کودک و نوجوان، دانشکده پزشکی، دانشگاه علوم پزشکی قزوین، قزوین، ایران ، dr.n.sarraf@gmail.com
چکیده:   (5048 مشاهده)

زمینه و هدف: کودکان مبتلا به اختلال بیش فعالی کم توجهی اغلب مشکلات  زیادی در زمینه تحصیلی  دارند. داروهای محرک اثر محدودی در افزایش توانایی شناختی و پیشرفت تحصیلی این کودکان داشته است. بنابراین کودکان  نیاز ضروری به  مداخلات آموزشی در این زمینه دارند. ضعف برنامه ریزی آموزشی و مشکلات رفتاری  این کودکان  فشار روانی زیادی به والدین انها وارد می‌کند. این مطالعه به منظور شناسایی  تاثیرترکیب درمانی متیل فنیدات و برنامه مدیریت روانی چندوجهی والدین بر عملکرد تحصیلی کودکان مبتلا به بیش فعالی کم توجهی انجام شد.

 روش کار: جامعه مورد مطالعه شامل 62 نفراز والدین کودکان 12-6 ساله مبتلا به ADHD (Attention deficit hyperactivity disorder) بود که به صورت کاملا تصادفی در دو گروه مداخله (31 نفر  از والدین  که در 6 جلسه 2 ساعته آموزش گروهی شرکت کردند) و گروه  کنترل (31 نفر از والدین) قرار گرفتند. کودکان هر دو گروه پس از تشخیص به مدت سه ماه تحت درمان با داروی متیل فنیدات قرار گرفتند. آزمودنی های گروه مداخله و کنترل در 4 مرحله، پیش آزمون، پس آزمون و مرحله پیگیری یک ماهه و سه ماهه با استفاده از « فرم کوتاه و تجدید نظر شده مقیاس درجه بندی کانرز والدین»  و سواالات عملکرد تحصیلی اضافه شده  به آن ارزیابی شدند.  همچنین در مورد تاثیر بر عملکرد تحصیلی نمرات کلی این کودکان بر اساس کارنامه های  یک ماهه و سه ماهه این دانش اموزان که توسط معلمین آنها تکمیل شده بود مورد مقایسه و ارزیابی قرار گرفت. پس آزمون پس از جلسه 6 در گروه مداخله و 1 ماه و سه ماه بعد در هر دو گروه انجام شد.  سپس داده ها با استفاده از نرم افزار 16SPSS و با روش آماری تحلیل کوواریانس با طرح اندازه گیری های مکرر، میانگین نمرات پرسشنامه در هر دو گروه تحلیل شدند.

یافته‌ها: مقایسه نتایج تفاوت معناداری در پیش آزمون قبل از مداخله در  دو  گروه مشاهده نشد. بعد از مداخله میانگین نمره پرسشنامه کانرز والدین و سوالات عملکرد تحصیلی در هر دو گروه تفاوت معنی داری داشت  که در مورد عملکرد  تحصیلی کلی (05/0 &le p)،  مخالفت جویی (05/0 &le p )، پر تحرکی ( p-0..004 )  و تکانشگری (001/ 0p&le) در دو گروه یک ماهه و  و سه ماهه پس ازمداخله را نشان داد.

نتیجه‌گیری: به منظور افزایش عملکرد تحصیلی  و کاهش عللائم رفتاری (مقابله جویی، پرتحرکی، تکانشگری و بی توجهی) درمان ترکیبی دارویی و مدیریت روانی چندوحهی والدین به  این قبیل والدین توصیه می شود. 

متن کامل [PDF 888 kb]   (2276 دریافت)    
نوع مطالعه: پژوهشي | موضوع مقاله: روان‌پزشکی

ارسال نظر درباره این مقاله : نام کاربری یا پست الکترونیک شما:
CAPTCHA

ارسال پیام به نویسنده مسئول


بازنشر اطلاعات
Creative Commons License این مقاله تحت شرایط Creative Commons Attribution-NonCommercial 4.0 International License قابل بازنشر است.

کلیه حقوق این وب سایت متعلق به مجله علوم پزشکی رازی می باشد.

طراحی و برنامه نویسی : یکتاوب افزار شرق

© 2024 CC BY-NC 4.0 | Razi Journal of Medical Sciences

Designed & Developed by : Yektaweb