مجله علوم پزشکی رازی

زمینه و هدف: با وجود تلاش­های صورت پذیرفته پیرامون سنجش ابعاد نظریه حساسیت به تقویت(RST)، یکی از دشواری­های اصلی نظریه گری نبود مقیاس روانسنجی مطلوب است. مطالعه حاضر با هدف بررسی ویژگی­های روان­سنجی مقیاس سیستم­ فعال­ساز و بازداری رفتاری در گروه­های غیربالینی صورت گرفت.

 روش کار: جامعه پژوهش حاضر دانشجویان دانشگاه  ارومیه و خوارزمی بودند که از این میان به ترتیب 368 و 472 نفر به عنوان نمونه نهایی انتخاب شد. جهت تعیین مشخصات روان­سنجی مقیاس سیستم فعال­ساز و بازداری رفتاری از تحلیل عاملی اکتشافی و تاییدی استفاده شد. سپس اعتبار این مقیاس از طریق ضریب آلفاء کرونباخ و باز آزمایی سنجیده و دو نیم­سازی، همچنین روایی ملاکی آن با مقیاس عاطفه مثبت و منفی و پرسش­نامه حساسیت به پاداش و تنبیه مورد بررسی قرار گرفت.

یافته ­ها: نتایج تحلیل عاملی اکتشافی چهار عامل را استخراج کرد. همچنین شاخص­های برازش در تحلیل عاملی تاییدی از الگوی چهار عاملی حمایت کرد. ضرایب آلفاء، باز آزمایی و دو نیم سازی حاکی از ثبات درونی مطلوب بوده و الگوهای ضرایب همبستگی بین خرده­ مقیاس­های نسخه­ی فارسی پرسشنامه­ی سیستم­های فعال­ساز و بازداری رفتاری با مقیاس عاطفه مثبت و منفی و پرسش­نامه حساسیت به پاداش و تنبیه حاکی از روایی ملاکی خوب مقیاس بود.

نتیجه ­گیری: یافته­های پژوهش حاضر مشابه فرهنگ اصلی بود، بنابراین نسخه­ی فارسی مقیاس سیستم­های فعال­ساز و بازداری رفتاری برای بررسی ویژگی­های منطبق با سیستم BAS و BIS و خرده مقیاس­های آنها ابزار مطلوبی است.