جلد 22، شماره 139 - ( 10-1394 )                   جلد 22 شماره 139 صفحات 75-64 | برگشت به فهرست نسخه ها

XML English Abstract Print


Download citation:
BibTeX | RIS | EndNote | Medlars | ProCite | Reference Manager | RefWorks
Send citation to:

Ahmadi M, Zahrakar K, Davarniya R, Rezaiee M. The effectiveness of brief self-regulation couple therapy on couple burnout in couples of Saveh city. RJMS 2016; 22 (139) :64-75
URL: http://rjms.iums.ac.ir/article-1-3291-fa.html
احمدی مجید، زهراکار کیانوش، داورنیا رضا، رضایی محسن. اثربخشی زوج‌درمانی کوتاه‌مدت خودتنظیمی بر فرسودگی زناشویی در زوجین شهر ساوه. مجله علوم پزشکی رازی. 1394; 22 (139) :64-75

URL: http://rjms.iums.ac.ir/article-1-3291-fa.html


دانشگاه خوارزمی ، davarniya@yahoo.com
چکیده:   (6135 مشاهده)

زمینه و هدف: اغلب مداخله­ها و رویکردهای زوج‌درمانی درصدد کاهش تعارضات زناشویی و افزایش سلامت روان زوجین می­باشند. پژوهش حاضر با هدف بررسی اثربخشی زوج‌درمانی کوتاه‌مدت خودتنظیمی بر فرسودگی زناشویی در زوجین شهر ساوه انجام گرفت.

روش کار: روش پژوهش نیمه آزمایشی و از طرح پیش­آزمون - پس­آزمون و پیگیری با گروه کنترل بهره گرفته شده است. جامعه آماری این پژوهش را کلیه­ی زوجین مراجعه‌کننده به مراکز مشاوره تحت نظارت سازمان بهزیستی شهر ساوه (آرامش، مهرگان و یارا) در نیمه اول سال 1392 تشکیل می­دهند که به جهت مشکلات و تعارضات زناشویی به فراخوان محقق جهت شرکت در جلسات زوج‌درمانی پاسخ مثبت داده بودند. با استفاده از نمونه‌گیری در دسترس، 16 زوج که بالاترین نمرات را در پرسشنامه فرسودگی زناشویی کسب کرده بودند و واجد شرایط شرکت در جلسات بودند، انتخاب و با جایگرینی تصادفی در دو گروه آزمایش و کنترل (هر کدام 8 زوج) قرار گرفتند. برای گردآوری داده­ها از ابزار فرسودگی زناشویی پاینز 1996(CBM) استفاده گردید که به‌عنوان پیش­آزمون توسط دو گروه تکمیل گردید. سپس زوجین گروه آزمایش به مدت 8 جلسه یک ساعته با توالی هر هفته یک جلسه به شیوه­ی زوجی در معرض مداخله­ی زوج‌درمانی کوتاه‌مدت خودتنظیمی قرار گرفتند اما برای زوجین گروه کنترل مداخله­ای ارائه نگردید و در لیست انتظار قرار گرفتند. پس از خاتمه درمان از هر دو گروه پس­آزمون به عمل آمد و پس از یک ماه از آخرین جلسه درمان از هر دو گروه آزمون پیگیری گرفته شد. داده­ها با بهره­گیری از نرم‌افزار SPSS18 و روش­های آمار توصیفی و تحلیل واریانس آمیخته مورد تحلیل قرار گرفت.

یافتهها: یافته­ها بیانگر این بود که زوج‌درمانی کوتاه‌مدت خودتنظیمی فرسودگی زناشویی را در زوجین به‌طور معناداری کاهش داده و نتایج در دوره پیگیری نیز از ثبات لازم برخوردار بوده است.

نتیجهگیری: نتایج پژوهش حاضر نشان داد که زوج‌درمانی خودتنظیمی می­تواند به‌عنوان یک گزینه مداخله­ای در کاهش مشکلات زناشویی مورد استفاده قرار گیرد.

متن کامل [PDF 2115 kb]   (3229 دریافت)    
نوع مطالعه: پژوهشي | موضوع مقاله: روانشناسی بالینی

ارسال نظر درباره این مقاله : نام کاربری یا پست الکترونیک شما:
CAPTCHA

ارسال پیام به نویسنده مسئول


بازنشر اطلاعات
Creative Commons License این مقاله تحت شرایط Creative Commons Attribution-NonCommercial 4.0 International License قابل بازنشر است.

کلیه حقوق این وب سایت متعلق به مجله علوم پزشکی رازی می باشد.

طراحی و برنامه نویسی : یکتاوب افزار شرق

© 2024 CC BY-NC 4.0 | Razi Journal of Medical Sciences

Designed & Developed by : Yektaweb