مجله علوم پزشکی رازی

    زمینه و هدف: به طور کلی سردرد جزئی از شایع‌ترین شکایات پزشکی می‌باشد و�یکی از شایع‌ترین ناراحتی‌های دوران کودکی به شمار می‌رود. مطالعه حاضر با هدف بررسی شیوع سردرد میگرن و سردرد تنشی و عوامل مرتبط با آن‌ها در دانش‌آموزان مقاطع راهنمایی شهر یزد انجام شده است.

روش کار: این مطالعه به صورت توصیفی به روش مقطعی در سال 1387 بر روی 930 نفر از دانش‌آموزان مقطع راهنمایی شهر یزد به روش نمونه‌گیری خوشه‌ای دو مرحله‌ای انجام شد. اطلاعات مورد نیاز با استفاده از از یک پرسشنامه بر اساس معیارهای بین‌المللی سردرد�((International Criteria for Headache Disease-ICHD که توسط انجمن بین‌المللی سردرد (International Headache Society-IHS) تعیین شده، استخراج گردید. تجزیه و تحلیل داده‌ها با استفاده از آزمون‌های کای اسکور، تست دقیق فیشر و رگرسیون لجستیک انجام گردید. از   SPSS V.15 نیز استفاده شد.

یافته‌ها: نتایج نشان داد که از 930 نفر، تعداد 114 نفر (3/12%) مبتلا به سردرد میگرن و تعداد 39 نفر (2/4%) مبتلا به سردرد تنشی بودند. شیوع سردرد میگرن در دوجنس دارای اختلاف معنی‌داری بود (002/0=p). همچنین سردرد میگرن بر خلاف سردرد تنشی در سن نیز اختلاف معنی‌داری داشت (029/0=p). در افرادی که  دچار کم‌خوابی بودند، شیوع سردرد میگرن 21% و در سردرد تنشی 6/6% بود که با توجه به 005/0 = p در مورد سردرد میگرن اختلاف معنی‌داری دیده شد. از نظر سابقه فامیلی، میزان شیوع میگرن در افراد با سابقه فامیلی مثبت 8/13% (007/0 =  (pو شیوع سردرد تنشی 1/5 درصد (005/0 = p) بود که در هر دو ارتباط  معنی‌داری دیده شد.�6/26% از افراد با سردرد میگرن غیبت از مدرسه را ذکر کردند(00/0 = p). اورای بینایی با سردرد میگرن ارتباط معنی‌داری داشت (005/0 = p). همین مطلب در مورد اورای حسی نیز صادق است(001/0 = p). در دانش‌آموزان با سردرد میگرن 5/26% به پزشک مراجعه کرده بودند (00/0 = p) که این مقدار در مورد سردرد تنشی 4% بوده است
(159/0 = p) که در سردرد میگرن این اختلاف معنی‌دار بود.

نتیجه‌گیری: نتایج حاصل از این تحقیق نشان داد که سردردهای میگرنی عموماً شدید بوده و می‌توانند منجر به غیبت دانش‌آموز از مدرسه و حتی افت تحصیلی وی گردند. لذا، توصیه می‌شود که دانش‌آموزان مبتلا به میگرن شناسایی شده و به آن‌ها طریقه مقابله با حملات سردرد به خصوص سردرد میگرن آموزش داده شود و در صورت لزوم جهت درمان دارویی یا درمان پیشگیرنده حملات به پزشک متخصص معرفی گردند.