Razi Journal of Medical Sciences
مجله علوم پزشکی رازی
RJMS
Medical Sciences
http://rjms.iums.ac.ir
39
journal39
2228-7043
2228-7051
en
jalali
1396
4
1
gregorian
2017
7
1
24
157
online
1
fulltext
fa
مقایسه تأثیر 12 هفته تمرین هاتایوگا و تمرین هوازی بر مقادیر سرمی کورتیزول و استرس، اضطراب و افسردگی زنان مبتلا به دیابت نوع 2
Comparing the Effect of 12 Weeks of Hatha Yoga and Aerobic Exercise on Serum Cortisol Values, Stress, Anxiety and Depression in Women with Diabetes Type 2
فیزیولوژی ورزش
Exercise Physiology
پژوهشي
Research
<p dir="RTL"><strong><span style="font-family:b mitra;"><span style="font-size:10.0pt;">زمینه و هدف</span></span></strong>: <span style="color:black;"><span style="font-family:b mitra;"><span style="font-size:10.0pt;">پژوهش حاضر، تأثیر 12 هفته تمرین یوگا بر مقادیر سرمی کورتیزول و استرس، اضطراب و افسردگی زنان مبتلا به دیابت نوع 2 بود</span></span></span><span dir="LTR"><span style="color:black;"><span style="font-family:times new roman,serif;"><span style="font-size:10.0pt;">.</span></span></span></span><br>
<strong><span style="color:black;"><span style="font-family:b mitra;"><span style="font-size:10.0pt;">روش کار</span></span></span></strong><span style="color:black;"><span style="font-family:b mitra;"><span style="font-size:10.0pt;">: نوع پژوهش توسعه</span></span></span><span dir="LTR"><span style="color:black;"><span style="font-family:times new roman,serif;"><span style="font-size:10.0pt;"></span></span></span></span><span style="color:black;"><span style="font-family:b mitra;"><span style="font-size:10.0pt;">ای و روش پژوهش حاضر نیمه تجربی است. تعداد 45 نفر از بانوان دیابتی شهر سمنان با میانگین سن (35/3</span></span></span><span style="color:black;"><span style="font-family:times new roman,serif;"><span style="font-size:10.0pt;">±</span></span></span><span style="color:black;"><span style="font-family:b mitra;"><span style="font-size:10.0pt;">85/46 سال)، وزن (18/17</span></span></span><span style="color:black;"><span style="font-family:times new roman,serif;"><span style="font-size:10.0pt;">±</span></span></span><span style="color:black;"><span style="font-family:b mitra;"><span style="font-size:10.0pt;">79/69 کیلوگرم)، قد (00/5</span></span></span><span style="color:black;"><span style="font-family:times new roman,serif;"><span style="font-size:10.0pt;">±</span></span></span><span style="color:black;"><span style="font-family:b mitra;"><span style="font-size:10.0pt;">03/155 سانتی</span></span></span><span dir="LTR"><span style="color:black;"><span style="font-family:times new roman,serif;"><span style="font-size:10.0pt;"></span></span></span></span><span style="color:black;"><span style="font-family:b mitra;"><span style="font-size:10.0pt;">متر)، شاخص توده بدنی</span></span></span><span dir="LTR"><span style="color:black;"><span style="font-family:times new roman,serif;"><span style="font-size:10.0pt;"> (BODY MASS INDEX-BMI) </span></span></span></span><span style="color:black;"><span style="font-family:b mitra;"><span style="font-size:10.0pt;">00/5</span></span></span><span style="color:black;"><span style="font-family:times new roman,serif;"><span style="font-size:10.0pt;">±</span></span></span><span style="color:black;"><span style="font-family:b mitra;"><span style="font-size:10.0pt;">64/29 کیلوگرم بر متر مربع) و با 69/2</span></span></span><span style="color:black;"><span style="font-family:times new roman,serif;"><span style="font-size:10.0pt;">±</span></span></span><span style="color:black;"><span style="font-family:b mitra;"><span style="font-size:10.0pt;">46/6 سال سابقه دیابتی شدن انتخاب و به صورت تصادفی در سه گروه تمرین یوگا (15</span></span></span><span dir="LTR"><span style="color:black;"><span style="font-family:times new roman,serif;"><span style="font-size:10.0pt;">N= </span></span></span></span><span style="color:black;"><span style="font-family:b mitra;"><span style="font-size:10.0pt;">) و تمرین هوازی (14</span></span></span><span dir="LTR"><span style="color:black;"><span style="font-family:times new roman,serif;"><span style="font-size:10.0pt;">N= </span></span></span></span><span style="color:black;"><span style="font-family:b mitra;"><span style="font-size:10.0pt;">) و گروه کنترل (12</span></span></span><span dir="LTR"><span style="color:black;"><span style="font-family:times new roman,serif;"><span style="font-size:10.0pt;">N= </span></span></span></span><span style="color:black;"><span style="font-family:b mitra;"><span style="font-size:10.0pt;">) قرار گرفتند. برنامه تمرینی به مدت 12 هفته و هر هفته سه جلسه و هر جلسه 90 دقیقه انجام شد. خون</span></span></span><span dir="LTR"><span style="color:black;"><span style="font-family:times new roman,serif;"><span style="font-size:10.0pt;"></span></span></span></span><span style="color:black;"><span style="font-family:b mitra;"><span style="font-size:10.0pt;">گیری در 48 ساعت قبل از شروع تمرین و 48 ساعت بعد از اتمام برنامه تمرینی برای سنجش کورتیزول انجام شد. از پرسش</span></span></span><span dir="LTR"><span style="color:black;"><span style="font-family:times new roman,serif;"><span style="font-size:10.0pt;"></span></span></span></span><span style="color:black;"><span style="font-family:b mitra;"><span style="font-size:10.0pt;">نامه</span></span></span><span dir="LTR"><span style="color:black;"><span style="font-family:times new roman,serif;"><span style="font-size:10.0pt;"> DASS-21 </span></span></span></span><span style="color:black;"><span style="font-family:b mitra;"><span style="font-size:10.0pt;">برای سنجش استرس، اضطراب و افسردگی استفاده شد. داده</span></span></span><span dir="LTR"><span style="color:black;"><span style="font-family:times new roman,serif;"><span style="font-size:10.0pt;"></span></span></span></span><span style="color:black;"><span style="font-family:b mitra;"><span style="font-size:10.0pt;">ها با استفاده از روش آماری آنالیز واریانس یک طرفه (</span></span></span><span dir="LTR"><span style="color:black;"><span style="font-family:times new roman,serif;"><span style="font-size:10.0pt;">ANOVA</span></span></span></span><span style="color:black;"><span style="font-family:b mitra;"><span style="font-size:10.0pt;">)، تعقیبی توکی و آزمون</span></span></span><span dir="LTR"><span style="color:black;"><span style="font-family:times new roman,serif;"><span style="font-size:10.0pt;"></span></span></span></span><span style="color:black;"><span style="font-family:b mitra;"><span style="font-size:10.0pt;">های تی در سطح معناداری 05/0</span></span></span><span dir="LTR"><span style="color:black;"><span style="font-family:times new roman,serif;"><span style="font-size:10.0pt;">P</span></span></span></span><span dir="LTR"><span style="color:black;"><span style="font-family:times new roman,serif;"><span style="font-size:10.0pt;"><</span></span></span></span> <span style="color:black;"><span style="font-family:b mitra;"><span style="font-size:10.0pt;">و با استفاده از نرم افزار</span></span></span><span dir="LTR"><span style="color:black;"><span style="font-family:times new roman,serif;"><span style="font-size:10.0pt;"> SPSS </span></span></span></span><span style="color:black;"><span style="font-family:b mitra;"><span style="font-size:10.0pt;">نسخه 20 انجام شد</span></span></span><span dir="LTR"><span style="color:black;"><span style="font-family:times new roman,serif;"><span style="font-size:10.0pt;">. </span></span></span></span><br>
<strong><span style="color:black;"><span style="font-family:b mitra;"><span style="font-size:10.0pt;">یافته</span></span></span></strong><strong><span dir="LTR"><span style="color:black;"><span style="font-family:times new roman,serif;"><span style="font-size:10.0pt;"></span></span></span></span></strong><strong><span style="color:black;"><span style="font-family:b mitra;"><span style="font-size:10.0pt;">ها</span></span></span></strong><span style="color:black;"><span style="font-family:b mitra;"><span style="font-size:10.0pt;">: نتایج پژوهش حاضر نشان داد 12 هفته تمرین یوگا باعث کاهش هورمون کورتیزول و نیز بهتر شدن استرس، اضطراب و افسردگی زنان مبتلا به دیابت نوع 2 شد. همچنین، 12 هفته تمرین هوازی موجب کاهش هورمون کورتیزول و بهتر شدن استرس زنان مبتلا به دیابت نوع 2 گردید.</span></span></span><br>
<strong><span style="color:black;"><span style="font-family:b mitra;"><span style="font-size:10.0pt;">نتیجه</span></span></span></strong><strong><span dir="LTR"><span style="color:black;"><span style="font-family:times new roman,serif;"><span style="font-size:10.0pt;"></span></span></span></span></strong><strong><span style="color:black;"><span style="font-family:b mitra;"><span style="font-size:10.0pt;">گیری</span></span></span></strong><span style="color:black;"><span style="font-family:b mitra;"><span style="font-size:10.0pt;">: به طور کلی می</span></span></span><span dir="LTR"><span style="color:black;"><span style="font-family:times new roman,serif;"><span style="font-size:10.0pt;"></span></span></span></span><span style="color:black;"><span style="font-family:b mitra;"><span style="font-size:10.0pt;">توان گفت تمرین یوگا و تمرین هوازی -هر دو- می</span></span></span><span dir="LTR"><span style="color:black;"><span style="font-family:times new roman,serif;"><span style="font-size:10.0pt;"></span></span></span></span><span style="color:black;"><span style="font-family:b mitra;"><span style="font-size:10.0pt;">توانند آثار مفیدی بر دستگاه هورمونی و استرس زنان دیابتی داشته باشد، اما این آثار پس از تمرین یوگا بیشتر و مفیدتر است</span></span></span><span dir="LTR"><span style="color:black;"><span style="font-family:times new roman,serif;"><span style="font-size:10.0pt;">.</span></span></span></span><br>
</p>
<p><strong>Background</strong>: The purpose of the present study was the evaluate the effect of 12 weeks of yoga exercise on serum cortisol values, stress, anxiety and depression in women with diabetes type 2.<br>
<strong>Methods</strong>: A total of 45 people were selected from diabetic women residing in Semnan city with an average age of (46.85 ± 3.35 years), weight of (69.79±17.18 kg), height (155.03±5.00 cm), Body Mass Index-BMI (29.64±5.00 kg per square meter) and with 6.46±2.69 years history of being diabetic and randomly divided into three groups of yoga exercise (N=15), aerobic exercise (N=14) and control group (N=12). Exercise program was performed for 12 weeks, three sessions per week and each session 90 minutes. Blood was collected to measure the cortisol level 48 hours before starting the exercise and 48 hours after completing the exercise program. DASS-21 questionnaire was used to measure the stress, anxiety and depression. Data was performed using one-way ANOVA and post hoc Tukey statistical methods and t-tests at a significance level of p<0.05 by using the SPSS software version 20.<br>
<strong>Results</strong>: The results of present study showed that 12 weeks of yoga exercise can reduce the cortisol hormone, as well as improve stress, anxiety and depression in women with diabetes type 2. Also 12 weeks of aerobic exercise reduces cortisol hormone and improves stress in women with diabetes type 2.<br>
<strong>Conclusion</strong>: In general, we can say that the effects of yoga and aerobic exercise – both-can have beneficial effects on endocrine and stress in diabetic women, but these effects are greater and more useful after the yoga exercise.<br>
<br>
</p>
تمرین یوگا, کورتیزول, استرس, اضطراب, پرسشنامه DASS-21
Yoga practice, cortisol, stress, anxiety, DASS-21 questionnaire
81
89
http://rjms.iums.ac.ir/browse.php?a_code=A-10-3220-1&slc_lang=fa&sid=1
Tayebe
Nazary Gilannejad
طیبه
نظری گیلان نژاد
tayebenazary@yahoo.com
3900319475328460037010
3900319475328460037010
No
University of Tehran, Kish, Iran
دانشگاه تهران واحد بین الملل کیش، کیش، ایران
Abbas Ali
Gaeini
عباسعلی
گائینی
aagaeini@yahoo.com
3900319475328460037011
3900319475328460037011
No
University of Tehran, Tehran, Iran
دانشگاه تهران، تهران، ایران
Abbas
Foroughi Pordanjani
عباس
فروغی پردنجانی
abbasforoughi233@gmail.com
3900319475328460037012
3900319475328460037012
Yes
Shiraz University, Shiraz, Iran
دانشگاه شیراز، شیراز، ایران
Nahid
Omidi
ناهید
امیدی
nahidomidi@yahoo.com
3900319475328460037013
3900319475328460037013
No
Semnan Province, Semnan, Iran.
استان سمنان، سمنان، ایران