جلد 30، شماره 5 - ( 5-1402 )
جلد 30 شماره 5 صفحات 231-221 |
برگشت به فهرست نسخه ها
Research code: 0
Ethics code: IR.ACECR.JDM.REC.1402.004
Clinical trials code: 0
استاد، گروه روانشناسی، دانشگاه علوم توانبخشی و سلامت اجتماعی، تهران، ایران ، pa.mohammadkhani@uswr.ac.ir
چکیده: (440 مشاهده)
زمینه و هدف: هدف پژوهش حاضر ارایه مدل ساختاری پیشبینی سبک زندگی ارتقاءدهنده سلامت در نوجوانان دختر بر اساس تمایزیافتگی خود و حساسیت بینفردی با نقش واسطهای حمایت اجتماعی بود.
روش کار: روش پژوهش، توصیفی و از نوع همبستگی با استفاده از معادلات ساختاری بود. جامعه آماری در این پژوهش را کلیه دانشآموزان دختر متوسطه شهر یزد که در رشته‌های نظری در سال تحصیلی 1402-1401 مشغول به تحصیل بودند، تشکیل دادند که با روش نمونهگیری خوشهای چندمرحلهای تعداد 340 نفر از این دانشآموزان به عنوان نمونه انتخاب شدند. ابزارهای اندازهگیری در این پژوهش سبک زندگی ارتقادهنده سلامت والکر (1987)، حمایت اجتماعی ادراکشده زمیت و همکاران (1988)، تمایزیافتگی خود اسکورون و اسمیت (2003)، حساسیت بینفردی ﺑوﻳﺲ و ﭘﺎرﻛﺮ (1989) بودند. تجزیه و تحلیل دادهها با استفاده از همبستگی پیرسون و تحلیل مسیر جهت بررسی روابط علی بین متغیرها انجام شد.
یافته‌ها: نتایج برازندگی مدل پیشنهادی حاکی از برازش خوب مدل با دادهها بود. ضرایب مستقیم مدل نشان داد تمایزیافتگی خود و حمایت اجتماعی ادراک شده بر سبک زندگی ارتقا دهنده سلامت اثر مثبت معنادار دارند و حساسیت بین فردی بر سبک زندگی ارتقا دهنده سلامت اثر منفی معنادار دارد. همچنین با ورود متغیر حمایت اجتماعی ادراکشده به مدل به ترتیب اثر غیرمستقیم تمایزیافتگی خود و حساسیت بینفردی بر سبک زندگی ارتقاءدهنده سلامت 0814/0 و 0335/0- شد.
نتیجه‌گیری: بنابراین نوجوانان با مشکلات تمایزیافتگی و حساسیت بینفردی در رابطه با دیگران و حفظ روابط صمیمی مشکل دارند و بیشتر تمایل به قطع ارتباط با دیگران دارند که در نتیجه حمایت اجتماعی کمتری از دیگران دریافت می‌کنند و عدم حمایت اجتماعی باعث بروز رفتارهای ناسازگارانه و کاهش سلامت در این نوجوانان میشود.
روش کار: روش پژوهش، توصیفی و از نوع همبستگی با استفاده از معادلات ساختاری بود. جامعه آماری در این پژوهش را کلیه دانشآموزان دختر متوسطه شهر یزد که در رشته‌های نظری در سال تحصیلی 1402-1401 مشغول به تحصیل بودند، تشکیل دادند که با روش نمونهگیری خوشهای چندمرحلهای تعداد 340 نفر از این دانشآموزان به عنوان نمونه انتخاب شدند. ابزارهای اندازهگیری در این پژوهش سبک زندگی ارتقادهنده سلامت والکر (1987)، حمایت اجتماعی ادراکشده زمیت و همکاران (1988)، تمایزیافتگی خود اسکورون و اسمیت (2003)، حساسیت بینفردی ﺑوﻳﺲ و ﭘﺎرﻛﺮ (1989) بودند. تجزیه و تحلیل دادهها با استفاده از همبستگی پیرسون و تحلیل مسیر جهت بررسی روابط علی بین متغیرها انجام شد.
یافته‌ها: نتایج برازندگی مدل پیشنهادی حاکی از برازش خوب مدل با دادهها بود. ضرایب مستقیم مدل نشان داد تمایزیافتگی خود و حمایت اجتماعی ادراک شده بر سبک زندگی ارتقا دهنده سلامت اثر مثبت معنادار دارند و حساسیت بین فردی بر سبک زندگی ارتقا دهنده سلامت اثر منفی معنادار دارد. همچنین با ورود متغیر حمایت اجتماعی ادراکشده به مدل به ترتیب اثر غیرمستقیم تمایزیافتگی خود و حساسیت بینفردی بر سبک زندگی ارتقاءدهنده سلامت 0814/0 و 0335/0- شد.
نتیجه‌گیری: بنابراین نوجوانان با مشکلات تمایزیافتگی و حساسیت بینفردی در رابطه با دیگران و حفظ روابط صمیمی مشکل دارند و بیشتر تمایل به قطع ارتباط با دیگران دارند که در نتیجه حمایت اجتماعی کمتری از دیگران دریافت می‌کنند و عدم حمایت اجتماعی باعث بروز رفتارهای ناسازگارانه و کاهش سلامت در این نوجوانان میشود.
نوع مطالعه: پژوهشي |
موضوع مقاله:
روانشناسی بالینی
| بازنشر اطلاعات | |
 |
این مقاله تحت شرایط Creative Commons Attribution-NonCommercial 4.0 International License قابل بازنشر است. |