Research code: 1400-3-105-22066
Ethics code: IR.IUMS.FMD.REC.1400.588
Clinical trials code: no
4. گروه فیزیولوژی، دانشگاه علوم پزشکی ایران، تهران، ایران ، azizi.y@iums.ac.ir
چکیده: (355 مشاهده)
مقدمه: دوکسوروبیسین به عنوان یکی از پرکاربردترین داروهای شیمی درمانی، در درمان بدخیمی‌هایی شامل لنفوما، لوکمیا و سرطان پستان استفاده میشود. اگرچه سمیت قلبی، مهمترین عارضـه جـانبی این دارو است اما ایجاد سمیت کبدی و ریوی نیز جزء عوارض این دارو هستند. آپیژنین یک فلاونوئید گیاهی دارای خواص آنتیاکسیدانی، ضد‌التهابی و ضد‌توموری است. هدف این مطالعـه بررسـی اثـرات آپیژنین بر سمیت کبدی و ریوی ناشی از دوکسوروبیسین با تاکید بر نقش احتمالی نیتریک اکساید (NO) بود.
مواد و روشها: ۶۰ سر موش صحرایی نر از نژاد ویستار به ۶ گروه ۱۰ تایی به صورت تصادفی تقسیم شدند. برای ایجاد سمیت کبدی و ریوی در گروههای 3، 4، 5 و 6 دوکسوروبیسین با دوز mg/kg 2 و به تعداد ۶ دوز در فواصل زمانی ۴۸ ساعته به صورت داخل صفاقی (i.p) تزریق شد. آپیژنین با دوز mg/kg۵۰ در گروههای 2، 4 و 6 به حیوان‌ها گاواژ شد. برای جلوگیری از سنتز نیتریک اکساید، L-NAME به صورت ۶ دوز mg/kg ۳۰ در فواصل زمانی ۴۸ ساعته به صورت داخل صفاقی (i.p) در گروههای 5 و 6 تزریق شد.
یافته‌ها: آپیژنین توانست از آسیبهای بافتی ناشی از دوکسوروبیسین در ریه و کبد جلوگیری کند. همچنین سبب بهبود کاهش وزن و کاهش فیبروز ریوی در موشها شد (05/0p<). تزریق دوکسوروبیسین و درمان با آپیژنین سبب تغییرات معنیدار آنزیمهای کبدی و فیبروز کبدی نشد. مهار سنتز NO توسط L-NAME سبب شد که غالب اثرات محافظتی آپیژنین بر بافتهای کبد و ریه از بین برود.
نتیجه گیری: آپیژنین آسیبهای القا شده توسط دوکسوروبیسین را کاهش داد. به نظر میرسد که مهار ساخت نیتریک اکساید سبب میشود که اثرات محافظتی آپیژنین کاهش یابند. احتمالأ آپیژنین اثرات محافطتی خود در سمیت کبدی و ریوی ناشی از دوکسوروبیسین را به واسطه افزایش بیان نیتریک اکساید اعمال می‌کند.
مواد و روشها: ۶۰ سر موش صحرایی نر از نژاد ویستار به ۶ گروه ۱۰ تایی به صورت تصادفی تقسیم شدند. برای ایجاد سمیت کبدی و ریوی در گروههای 3، 4، 5 و 6 دوکسوروبیسین با دوز mg/kg 2 و به تعداد ۶ دوز در فواصل زمانی ۴۸ ساعته به صورت داخل صفاقی (i.p) تزریق شد. آپیژنین با دوز mg/kg۵۰ در گروههای 2، 4 و 6 به حیوان‌ها گاواژ شد. برای جلوگیری از سنتز نیتریک اکساید، L-NAME به صورت ۶ دوز mg/kg ۳۰ در فواصل زمانی ۴۸ ساعته به صورت داخل صفاقی (i.p) در گروههای 5 و 6 تزریق شد.
یافته‌ها: آپیژنین توانست از آسیبهای بافتی ناشی از دوکسوروبیسین در ریه و کبد جلوگیری کند. همچنین سبب بهبود کاهش وزن و کاهش فیبروز ریوی در موشها شد (05/0p<). تزریق دوکسوروبیسین و درمان با آپیژنین سبب تغییرات معنیدار آنزیمهای کبدی و فیبروز کبدی نشد. مهار سنتز NO توسط L-NAME سبب شد که غالب اثرات محافظتی آپیژنین بر بافتهای کبد و ریه از بین برود.
نتیجه گیری: آپیژنین آسیبهای القا شده توسط دوکسوروبیسین را کاهش داد. به نظر میرسد که مهار ساخت نیتریک اکساید سبب میشود که اثرات محافظتی آپیژنین کاهش یابند. احتمالأ آپیژنین اثرات محافطتی خود در سمیت کبدی و ریوی ناشی از دوکسوروبیسین را به واسطه افزایش بیان نیتریک اکساید اعمال می‌کند.
نوع مطالعه: پژوهشي |
موضوع مقاله:
خون و انکولوژی
| بازنشر اطلاعات | |
 |
این مقاله تحت شرایط Creative Commons Attribution-NonCommercial 4.0 International License قابل بازنشر است. |