جلد 31، شماره 1 - ( 1-1403 )
جلد 31 شماره 1 صفحات 11-1 |
برگشت به فهرست نسخه ها
Research code: 0
Ethics code: IR.IAU.BOJNOURD.REC.1402.009
Clinical trials code: 0
دانشیار، گروه روانشناسی، واحد قوچان، دانشگاه آزاد اسلامی، قوچان، ایران ، mohammadipour@bojnourdiau.ac.ir
چکیده: (1191 مشاهده)
زمینه و هدف: عملکرد تمرینی و ورزشی افراد میتواند تحت تأثیر عوامل مختلفی قرار گیرد. مربیان و افراد تأثیرگذار دیگر، از طریق صحبتهای تحریک آمیز، رفتار ورزشکاران را تحت کنترل دارند، به طوری که گفتارهای انگیزشی آنها مؤثرترین عوامل بیرونی هستند که در ورزشکار ایجاد انگیزه میکنند. خود ورزشکاران نیز میتوانند با استفاده از کلمات انرژیزا انگیزه درونی بالایی برای خود ایجاد نمایند. هدف از تحقیق حاضر بررسی تأثیر ترغیب کلامی (فردی و گروهی) بر عملکرد تمرینی دانشجویان بر اساس همبستههای منبع کنترل و جنسیت میباشد.
روش کار: تحقیق از نوع نیمه آزمایشی با طرح پیش آزمون-پس آزمون با گروه کنترل میباشد. نمونه آماری شامل120 دانشجوی دختر و پسر مقاطع تحصیلی کاردانی تا کارشناسی ارشد دانشگاه آزاد اسلامی واحد قوچان در سال تحصیلی 1399-1398 است. روش نمونه گیری در دسترس انتخاب و بصورت تصادفی در سه گروه جایگزین شدند. ابتدا رکورد دوی 9×4 متر از افراد سه گروه گرفته شد. سپس گروه اول ترغیب کلامی فردی، گروه دوم ترغیب کلامی گروهی دریافت نمودند و گروه سوم (کنترل) ترغیبی دریافت ننمودند. در نهایت رکورد مجدد دوی 9×4 متر به عمل آمد. برای تجزیه و تحلیل دادهها از آزمون کوواریانس و آزمون تعقیبی برونفنی استفاده شد.
یافتهها: نشان داد ترغیب کلامی (فردی و گروهی) بر افزایش رکورد دوی 9×4 متر تأثیر مثبت دارد. اما منبعکنترل و جنسیت در افزایش رکورد دوی 9×4 متر تأثیر مثبت ندارد.
نتیجهگیری: بنابراین به نظر میرسد با توجه به نتایج به دست آمده میتوان از ترغیبهای کلامی فردی و گروهی متناسب با فرهنگها و موقعیتهای گوناگون بهترین و مؤثرین آن را در زمانی مناسب انتخاب و بکار گرفت.
روش کار: تحقیق از نوع نیمه آزمایشی با طرح پیش آزمون-پس آزمون با گروه کنترل میباشد. نمونه آماری شامل120 دانشجوی دختر و پسر مقاطع تحصیلی کاردانی تا کارشناسی ارشد دانشگاه آزاد اسلامی واحد قوچان در سال تحصیلی 1399-1398 است. روش نمونه گیری در دسترس انتخاب و بصورت تصادفی در سه گروه جایگزین شدند. ابتدا رکورد دوی 9×4 متر از افراد سه گروه گرفته شد. سپس گروه اول ترغیب کلامی فردی، گروه دوم ترغیب کلامی گروهی دریافت نمودند و گروه سوم (کنترل) ترغیبی دریافت ننمودند. در نهایت رکورد مجدد دوی 9×4 متر به عمل آمد. برای تجزیه و تحلیل دادهها از آزمون کوواریانس و آزمون تعقیبی برونفنی استفاده شد.
یافتهها: نشان داد ترغیب کلامی (فردی و گروهی) بر افزایش رکورد دوی 9×4 متر تأثیر مثبت دارد. اما منبعکنترل و جنسیت در افزایش رکورد دوی 9×4 متر تأثیر مثبت ندارد.
نتیجهگیری: بنابراین به نظر میرسد با توجه به نتایج به دست آمده میتوان از ترغیبهای کلامی فردی و گروهی متناسب با فرهنگها و موقعیتهای گوناگون بهترین و مؤثرین آن را در زمانی مناسب انتخاب و بکار گرفت.
نوع مطالعه: پژوهشي |
موضوع مقاله:
روانشناسی بالینی