Research code: IR.IAU.SARI.REC.1401.052
Ethics code: IR.IAU.SARI.REC.1401.052
Clinical trials code: IR.IAU.SARI.REC.1401.052
گروه روان شناسی ، واحد ساری، دانشگاه آزاد اسلامی، ساری، ایران ، rhasanzadehd@yahoo.com
چکیده: (577 مشاهده)
مقدمه و هدف: سندروم روده تحریکپذیر علاوه بر مشکلات جسمانی، می‌تواند فرایندهای شناختی، هیجانی و روان‌شناختی بیماران را نیز متأثر سازد. بر همین اساس پژوهش حاضر با هدف اثربخشی رفتاردرمانی شناختی بر حساسیت اضطرابی و اشتیاق به زندگی در بیماران مبتلا به نشانگان روده تحریکپذیر انجام گرفت.
روشکار: روش این پژوهش نیمه آزمایشی با طرح پیش آمون- پس آزمون می‌باشد. جامعه آماری این پژوهش کلیه بیمارانی که با شکایت علائم نشانگان روده تحریکپذیر به مطبهای خصوصی همکاران فوق تخصص گوارش شهر ساری در سال 1400 مراجعه کردند، بود که تعداد 50 نفر با شیوه نمونه‌گیری هدفمند انتخاب و در دو گروه آزمایش (25نفر) و کنترل (25نفر) به شیوه تصادفی تقسیم شدند. جهت تجزیه و تحلیل داده ها از پرسشنامه های حساسیت اضطرابی (ریس و همکاران، 1986) و اشتیاق به زندگی (حسن زاده، 1394) استفاده شد. گروه آزمایش به مدت 8 جلسه تحت مداخله رفتار درمانی شناختی بک (1380) قرار گرفتند اما در مورد گروه کنترل، مداخله ای صورت نگرفت. دادهها از طریق آزمون کوواریانس با نرم افزار SPSS نسخه 22 تجزیه و تحلیل شدند.
یافته ها: نتایج حاکی از تفاوت معنادار میان میانگین های پس آزمون دو گروه آزمایش و کنترل بود(05/0p<). به طوری که تحلیل کوواریانس نشان داد مداخله رفتاردرمانی شناختی باعث کاهش حساسیت اضطرابی و افزایش اشتیاق به زندگی در بیماران مبتلا به نشانگان روده تحریکپذیر شده است.
نتیجه گیری: براساس یافته های پژوهش حاضر می توان بیان کرد مداخلات آموزشی و رفتاردرمانی شناختی با هدف بهبود نشانگان حساسیت اضطرابی و اشتیاق به زندگی ضروری و مهم به نظر می رسد.
روشکار: روش این پژوهش نیمه آزمایشی با طرح پیش آمون- پس آزمون می‌باشد. جامعه آماری این پژوهش کلیه بیمارانی که با شکایت علائم نشانگان روده تحریکپذیر به مطبهای خصوصی همکاران فوق تخصص گوارش شهر ساری در سال 1400 مراجعه کردند، بود که تعداد 50 نفر با شیوه نمونه‌گیری هدفمند انتخاب و در دو گروه آزمایش (25نفر) و کنترل (25نفر) به شیوه تصادفی تقسیم شدند. جهت تجزیه و تحلیل داده ها از پرسشنامه های حساسیت اضطرابی (ریس و همکاران، 1986) و اشتیاق به زندگی (حسن زاده، 1394) استفاده شد. گروه آزمایش به مدت 8 جلسه تحت مداخله رفتار درمانی شناختی بک (1380) قرار گرفتند اما در مورد گروه کنترل، مداخله ای صورت نگرفت. دادهها از طریق آزمون کوواریانس با نرم افزار SPSS نسخه 22 تجزیه و تحلیل شدند.
یافته ها: نتایج حاکی از تفاوت معنادار میان میانگین های پس آزمون دو گروه آزمایش و کنترل بود(05/0p<). به طوری که تحلیل کوواریانس نشان داد مداخله رفتاردرمانی شناختی باعث کاهش حساسیت اضطرابی و افزایش اشتیاق به زندگی در بیماران مبتلا به نشانگان روده تحریکپذیر شده است.
نتیجه گیری: براساس یافته های پژوهش حاضر می توان بیان کرد مداخلات آموزشی و رفتاردرمانی شناختی با هدف بهبود نشانگان حساسیت اضطرابی و اشتیاق به زندگی ضروری و مهم به نظر می رسد.
نوع مطالعه: پژوهشي |
موضوع مقاله:
روانشناسی بالینی
ارسال پیام به نویسنده مسئول
| بازنشر اطلاعات | |
 |
این مقاله تحت شرایط Creative Commons Attribution-NonCommercial 4.0 International License قابل بازنشر است. |