جلد 30، شماره 7 - ( 7-1402 )
جلد 30 شماره 7 صفحات 8-1 |
برگشت به فهرست نسخه ها
Research code: مقاله مستخرج از رساله دکتری است
Ethics code: مقاله مستخرج از رساله دکتری است و نویسندگان متعهد می شو
Clinical trials code: مقاله مستخرج از رساله دکتری است
گروه تربیت بدنی و علوم ورزشی، واحد علوم و تحقیقات، دانشگاه آزاد اسلامی، تهران، ایران ، abednazari@gmail.com
چکیده: (639 مشاهده)
زمینه و هدف: نوجوانی از مهمترین دوران زندگی به شمار میرود. هدف از انجام پژوهش حاضر تبیین اثر تمرین هوازی با نمایش بدنی بر توان هوازی دختران نوجوان بود.
روش کار: بدین منظور از میان دختران نوجوان داوطلب شاغل به تحصیل در مدارس دولتی و غیردولتی دورههای ابتدایی، متوسطه اول و متوسطه دوم شهرستان شاهینشهر استان اصفهان در سال تحصیلی 1400-1401، 92 نفر انتخاب و بطور تصادفی به 4 گروه تمرین هوازی، تمایش، تمرین هوازی با نمایش بدنی و کنترل تقسیم شدند. سپس آزمودنیهای گروههای تجربی به مدت 8 هفته، هر هفته 3 جلسه و هر جلسه 30 تا 45 دقیقه زیر نظر پژوهشگر تمرینات مربوط به خود را دریافت کردند و گروه کنترل هیچ تمرینی دریافت نکرد. در نهایت دادهها با استفاده از آزمون تحلیل واریانس با اندازهگیری مکرر و تعقیبی بونفرونی تجزیه و تحلیل شدند.
یافتهها: نتایج نشان داد هشت هفته تمرین تعاملی هوازی با نمایش بدنی بر توان هوازی دختران نوجوان تاثیر معنیداری داشته و تفاوت معناداری در میزان تغییرات VO2max بین گروهها و زمانهای مختلف مشاهده شد. همچنین مشخص شد بین گروه کنترل با گروه تمرین هوازی و گروه تمرین هوازی با نمایش بدنی اختلاف معنیداری وجود دارد اما بین سایر گروهها اختلاف معنیداری وجود ندارد. نهایتا اینکه بین پیش آزمون با هفته چهارم و پس آزمون از یک طرف و ین هفته چهارم با پس آزمون از طرف دیگر تفاوت معناداری وجود دارد.
نتیجهگیری: با توجه به نتایج توصیه میشود جهت بهبود توان هوازی از تمرین هوازی با نمایش بدنی زیر نظر متخصص استفاده شود.
روش کار: بدین منظور از میان دختران نوجوان داوطلب شاغل به تحصیل در مدارس دولتی و غیردولتی دورههای ابتدایی، متوسطه اول و متوسطه دوم شهرستان شاهینشهر استان اصفهان در سال تحصیلی 1400-1401، 92 نفر انتخاب و بطور تصادفی به 4 گروه تمرین هوازی، تمایش، تمرین هوازی با نمایش بدنی و کنترل تقسیم شدند. سپس آزمودنیهای گروههای تجربی به مدت 8 هفته، هر هفته 3 جلسه و هر جلسه 30 تا 45 دقیقه زیر نظر پژوهشگر تمرینات مربوط به خود را دریافت کردند و گروه کنترل هیچ تمرینی دریافت نکرد. در نهایت دادهها با استفاده از آزمون تحلیل واریانس با اندازهگیری مکرر و تعقیبی بونفرونی تجزیه و تحلیل شدند.
یافتهها: نتایج نشان داد هشت هفته تمرین تعاملی هوازی با نمایش بدنی بر توان هوازی دختران نوجوان تاثیر معنیداری داشته و تفاوت معناداری در میزان تغییرات VO2max بین گروهها و زمانهای مختلف مشاهده شد. همچنین مشخص شد بین گروه کنترل با گروه تمرین هوازی و گروه تمرین هوازی با نمایش بدنی اختلاف معنیداری وجود دارد اما بین سایر گروهها اختلاف معنیداری وجود ندارد. نهایتا اینکه بین پیش آزمون با هفته چهارم و پس آزمون از یک طرف و ین هفته چهارم با پس آزمون از طرف دیگر تفاوت معناداری وجود دارد.
نتیجهگیری: با توجه به نتایج توصیه میشود جهت بهبود توان هوازی از تمرین هوازی با نمایش بدنی زیر نظر متخصص استفاده شود.
نوع مطالعه: پژوهشي |
موضوع مقاله:
فیزیولوژی ورزش
| بازنشر اطلاعات | |
 |
این مقاله تحت شرایط Creative Commons Attribution-NonCommercial 4.0 International License قابل بازنشر است. |