Research code: 0
Ethics code: IR.IAU.SARI.REC.1402.221
Clinical trials code: 0
دانشیار، گروه روانشناسی، دانشگاه پیام نور، تهران، ایران ، TabeBordbar@pnu.ac.ir
چکیده: (498 مشاهده)
زمینه و هدف: خودکشی برای فرد، خانواده و جامعه مصیبت بار است و با عوامل روانشناختی متعددی ارتباط دارد؛ لذا هدف این مطالعه ارائه مدل پیش بینی افکار خودکشی با نقش واسطهای احساس خودکارامدی در ارتباط با سبکهای دلبستگی در بین دانشجویان بود.
روش کار: جامعه آماری این مطالعه همبستگی، شامل تمامی دانشجویان دانشگاه آزاد شیراز در سال 1402-1401 بود که براساس آمار کسب شده از آموزش دانشگاه آزاد شیراز معادل 19635 نفر بود. به منظور تعیین حجم نمونه از فرمول کوکران استفاده شد و با توجه به محاسبات حجم نمونه 380 نفر تعیین گردید. از پرسشنامه سبکهای دلبستگی کولینز و رید (1990)، خودکارآمدی شرر و همکاران (1982)، افکار خودکشی بک(1961) استفاده شد. برای انجام تجزیه و تحلیل داده ها از نرم افزارهایSPSS و Lisrel استفاده گردید.
یافتهها: نتایج نشان داد که سبک دلبستگی ایمن تاثیر مستقیم و معنادار بر احساس خودکارآمدی و تاثیر معکوس و معنادار بر افکار خودکشی دارد و در عین حال، احساس خودکارآمدی تاثیر معکوس و معنادار بر افکار خودکشی دارد. همچنین نتایج نشان داد که نقش میانجی احساس خودکارآمدی در تاثیر سبکهای دلبستگی(ایمن، اجتنابی، دوسوگرا) بر افکار خودکشی دانشجویان در سطح اطمینان 99 درصد معنادار است.
نتیجهگیری: به طور کلی میتوان نتیجه گرفت که افزایش سبکهای دلبستگی میتواند راهکاری جهت افزایش احساس خودکارآمدی اهمیت دارد لذا میتوان به راه حلی جهت کاهش افکار خودکشی معرف کرد.
نوع مطالعه:
پژوهشي |
موضوع مقاله:
روانشناسی بالینی