جلد 30، شماره 3 - ( 3-1402 )                   جلد 30 شماره 3 صفحات 315-305 | برگشت به فهرست نسخه ها

Research code: 0
Ethics code: IR.IAU.SARI.REC.1402.221
Clinical trials code: 0

XML English Abstract Print


دانشیار، گروه روانشناسی، دانشگاه پیام نور، تهران، ایران ، TabeBordbar@pnu.ac.ir
چکیده:   (498 مشاهده)
زمینه و هدف: خودکشی برای فرد، خانواده و جامعه مصیبت بار است و با عوامل روانشناختی متعددی ارتباط دارد؛ لذا هدف این مطالعه ارائه مدل پیش بینی افکار خودکشی با نقش واسطه­ای احساس خودکارامدی در ارتباط با سبک­های دلبستگی در بین دانشجویان بود.
روش کار: جامعه آماری این مطالعه همبستگی، شامل تمامی دانشجویان دانشگاه آزاد شیراز در سال 1402-1401 بود که براساس آمار کسب شده از آموزش دانشگاه آزاد شیراز معادل 19635 نفر بود. به منظور تعیین حجم نمونه از فرمول کوکران استفاده شد و با توجه به محاسبات حجم نمونه 380 نفر تعیین گردید. از پرسشنامه سبک­های دلبستگی کولینز و رید (1990)، خودکارآمدی شرر و همکاران (1982)، افکار خودکشی بک(1961) استفاده شد. برای انجام تجزیه و تحلیل داده ها از نرم افزارهایSPSS  و Lisrel استفاده گردید.
یافته‌ها: نتایج نشان داد که سبک دلبستگی ایمن تاثیر مستقیم و معنادار بر احساس خودکارآمدی و تاثیر معکوس و معنادار بر افکار خودکشی دارد و در عین حال، احساس خودکارآمدی تاثیر معکوس و معنادار بر افکار خودکشی دارد. همچنین نتایج نشان داد که نقش میانجی احساس خودکارآمدی در تاثیر سبک­های دلبستگی(ایمن، اجتنابی، دوسوگرا) بر افکار خودکشی دانشجویان در سطح اطمینان 99 درصد معنادار است.
نتیجه‌گیری: به طور کلی می­توان نتیجه گرفت که افزایش سبک­های دلبستگی می­تواند راهکاری جهت افزایش احساس خودکارآمدی اهمیت دارد لذا می­توان به راه حلی جهت کاهش افکار خودکشی معرف کرد.
متن کامل [PDF 1330 kb]   (140 دریافت)    
نوع مطالعه: پژوهشي | موضوع مقاله: روانشناسی بالینی

بازنشر اطلاعات
Creative Commons License این مقاله تحت شرایط Creative Commons Attribution-NonCommercial 4.0 International License قابل بازنشر است.