جلد 31، شماره 1 - ( 1-1403 )
جلد 31 شماره 1 صفحات 0-0 |
برگشت به فهرست نسخه ها
Research code: ندارد
Ethics code: IR.TABRIZU.REC.1402.081
Clinical trials code: کارآزمایی نیست
Download citation:
BibTeX | RIS | EndNote | Medlars | ProCite | Reference Manager | RefWorks
Send citation to:
BibTeX | RIS | EndNote | Medlars | ProCite | Reference Manager | RefWorks
Send citation to:
Bayrami M, bagheri O, Ghayerin E, jabbary S. The role of child's attitude towards parents, manifest anxiety, hopelessness, number of siblings and age in predicting feelings of loneliness. RJMS 2024; 31 (1)
URL: http://rjms.iums.ac.ir/article-1-8050-fa.html
URL: http://rjms.iums.ac.ir/article-1-8050-fa.html
بیرامی منصور، باقری امید، غایرین الناز، جباری سعیده. نقش نگرش فرزند به والدین، اضطراب آشکار، ناامیدی، تعداد خواهر و برادر و سن در پیش‌بینی احساس تنهایی. مجله علوم پزشکی رازی. 1403; 31 (1)
، Elnazghayerin@gmail.com
چکیده: (342 مشاهده)
زمینه و هدف: احساس تنهایی احساس ناخوشایندی است که نتیجه آن گوشه‌گیری و انزوا و دور شدن از موفقیت و بهزیستی است. به نظر می‌رسد که این احساس با عواملی همچون نگرش فرزند به والدین، اضطراب آشکار، ناامیدی، تعداد خواهر و برادر و سن مرتبط باشد. هدف پژوهش حاضر بررسی نقش نگرش فرزند به والدین، اضطراب آشکار، ناامیدی، تعداد خواهر و برادر و سن در پیش‌بینی احساس تنهایی است.
روش کار: روش پژوهش از نوع توصیفی و همبستگی بوده است. جامعه آماری را کلیه پسران 11 تا 17 ساله شهر تهران تشکیل می‌دانند که از این بین 191 نفر به شکل نمونه‌گیری در دسترس انتخاب شدند. آنان به پرسشنامه‌های تنهایی کودکان (آشر و همکاران، 1984)، نگرش فرزند به والدین (گیولی و هودسن، 1977)، تجدید نظر شده اضطراب آشکار کودکان (رینولدز و ریچموند، 1978) و ناامیدی کودکان (کزدین و همکاران، 1983) پاسخ دادند و تعداد خواهر و برادر و سن خود را نیز گزارش کردند. داده‌های پژوهش با استفاده از همبستگی پیرسون و تحلیل رگرسیون چندگانه در نرم افزار SPSS 22 مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت.
یافته‌ها: نتایج به دست آمده نشان داد که عوامل نگرش فرزند به پدر، احساس ناامیدی، تعداد خواهر و برادر و سن به طور مستقیم قادر به پیش‌بینی احساس تنهایی در پسران نوجوان هستند (P < 0/05) و همچنین این متغیرها 21 درصد از واریانس نمرات احساس تنهایی را پیش‌بینی می‌کنند. نمرات نگرش به مادر و اضطراب آشکار با نمرات احساس تنهایی مرتبط نبود. بیشترین پیش‌بینی کنندگی مربوط به نمرات احساس ناامیدی بود.
نتیجه‌گیری: به نظر می‌رسد نگرش منفی‌تر به پدر، احساس ناامیدی بیشتر، تعداد خواهر و برادر بیشتر و سن بالاتر می‌تواند با میزان بالاتری از احساس تنهایی در پسران نوجوان همراه شود؛ نوجوان با نگرش مثبت به پدر، بهتر نیازهای اجتماعی خود را برآورده می‌کند، احساس امیدواری می‌کند و در جستجوی حمایت اجتماعی می‌رود؛ در غیر این صورت احساس تنهایی، حداقل تا مرحله نوجوانی شدت می‌یابد و این در حالی است که داشتن خواهر و برادر هم نه تنها باعث کاهش این احساس نمی‌شود بلکه باعث افزایش آن میشود. برای نوجوان پسر نگرش به مادر در احساس تنهایی او نقشی ندارد که احتمالاً مربوط به الگوگیری اجتماعی از پدر توسط نوجوان پسر است. همینطور اضطراب آشکار ارتباطی با میزان احساس تنهایی ندارد شاید به این علت که فرد وقتی دچار اضطراب میشود حمایت اجتماعی را جستجو می‌کند پس احساس تنهایی نخواهد داشت. با توجه به نتیجه حاصل علاوه بر درک بهتر احساس تنهایی، قادر به ایجاد روش‌های بهتر برای کاهش احساس تنهایی خواهیم بود.
تعارض منافع: ندارد.
حمایت کننده: ندارد.
روش کار: روش پژوهش از نوع توصیفی و همبستگی بوده است. جامعه آماری را کلیه پسران 11 تا 17 ساله شهر تهران تشکیل می‌دانند که از این بین 191 نفر به شکل نمونه‌گیری در دسترس انتخاب شدند. آنان به پرسشنامه‌های تنهایی کودکان (آشر و همکاران، 1984)، نگرش فرزند به والدین (گیولی و هودسن، 1977)، تجدید نظر شده اضطراب آشکار کودکان (رینولدز و ریچموند، 1978) و ناامیدی کودکان (کزدین و همکاران، 1983) پاسخ دادند و تعداد خواهر و برادر و سن خود را نیز گزارش کردند. داده‌های پژوهش با استفاده از همبستگی پیرسون و تحلیل رگرسیون چندگانه در نرم افزار SPSS 22 مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت.
یافته‌ها: نتایج به دست آمده نشان داد که عوامل نگرش فرزند به پدر، احساس ناامیدی، تعداد خواهر و برادر و سن به طور مستقیم قادر به پیش‌بینی احساس تنهایی در پسران نوجوان هستند (P < 0/05) و همچنین این متغیرها 21 درصد از واریانس نمرات احساس تنهایی را پیش‌بینی می‌کنند. نمرات نگرش به مادر و اضطراب آشکار با نمرات احساس تنهایی مرتبط نبود. بیشترین پیش‌بینی کنندگی مربوط به نمرات احساس ناامیدی بود.
نتیجه‌گیری: به نظر می‌رسد نگرش منفی‌تر به پدر، احساس ناامیدی بیشتر، تعداد خواهر و برادر بیشتر و سن بالاتر می‌تواند با میزان بالاتری از احساس تنهایی در پسران نوجوان همراه شود؛ نوجوان با نگرش مثبت به پدر، بهتر نیازهای اجتماعی خود را برآورده می‌کند، احساس امیدواری می‌کند و در جستجوی حمایت اجتماعی می‌رود؛ در غیر این صورت احساس تنهایی، حداقل تا مرحله نوجوانی شدت می‌یابد و این در حالی است که داشتن خواهر و برادر هم نه تنها باعث کاهش این احساس نمی‌شود بلکه باعث افزایش آن میشود. برای نوجوان پسر نگرش به مادر در احساس تنهایی او نقشی ندارد که احتمالاً مربوط به الگوگیری اجتماعی از پدر توسط نوجوان پسر است. همینطور اضطراب آشکار ارتباطی با میزان احساس تنهایی ندارد شاید به این علت که فرد وقتی دچار اضطراب میشود حمایت اجتماعی را جستجو می‌کند پس احساس تنهایی نخواهد داشت. با توجه به نتیجه حاصل علاوه بر درک بهتر احساس تنهایی، قادر به ایجاد روش‌های بهتر برای کاهش احساس تنهایی خواهیم بود.
تعارض منافع: ندارد.
حمایت کننده: ندارد.
نوع مطالعه: پژوهشي |
موضوع مقاله:
روانشناسی بالینی
ارسال پیام به نویسنده مسئول
| بازنشر اطلاعات | |
 |
این مقاله تحت شرایط Creative Commons Attribution-NonCommercial 4.0 International License قابل بازنشر است. |
