جلد 29، شماره 12 - ( 12-1401 )
جلد 29 شماره 12 صفحات 423-411 |
برگشت به فهرست نسخه ها
Research code: 01
Ethics code: IR.BPUMS.REC.1400.174
Clinical trials code: 01
استادیار، گروه روانشناسی، واحد بوشهر، دانشگاه آزاد اسلامی، بوشهر، ایران ، Mousavi_psychologist@yahoo.com
چکیده: (965 مشاهده)
زمینه و هدف: طرحوارههای هیجانی باعث میشود که افراد از درمان دوری کنند. طرحوارههای هیجانی با اختلال استرس پس از آسیب در ارتباط بوده است؛ لذا هدف مطاعه بررسی گشتالت درمانی بر طرحوارههای هیجانی و رشد پس از آسیب در دختران مبتلا به اختلال استرس پس از سانحه بود.
روش کار: جامعه آماری این مطالعه نیمه آزمایشی کلیه دختران 14 تا 19 سال مبتلا به اختلال استرس پس از سانحه مراجعه کننده به بهزیستی شهر بوشهر به تعداد 91 نفر در سال 1399 بودند و با روش نمونهگیری تصادفی ساده تعداد 40 نفر از آنان انتخاب و در دو گروه (آزمایش 20 نفر و کنترل 20 نفر) جایگزین شدند. گروه آزمایش تحت گشتالت درمانی (10 جلسه 90 دقیقهای) قرار گرفت. از مقیاس نشانگان اختلال استرس پس از سانحه فوآ و همکاران (1993)، طرحوارههای هیجانی لیهی (2002) و رشد پس از آسیب تدسچی و کالهون (1996) به منظور گردآوری اطلاعات استفاده شد. از تحلیل واریانس با اندازهگیری مکرر و آزمون تعقیبی بنفرونی برای تجزیه و تحلیل دادهها استفاده شد.
یافتهها: نتایج نشان داد درمان مذکور در مرحله پسآزمون و پیگیری نسبت به گروه کنترل اثربخشی معناداری بر طرحوارههای هیجانی و رشد پس از آسیب در دختران مبتلا به اختلال استرس پس از سانحه اعمال کرده است (05/0>P).
نتیجهگیری: بر اساس نتایج پژوهش حاضر، میتوان گفت که گشتالت درمانی میتواند به عنوان یک شیوه درمانی برای کاهش طرحوارههای هیجانی و افزایش رشد پس از آسیب دختران مبتلا به اختلال استرس پس از سانحه در مراکز درمانی به کار برده شود.
روش کار: جامعه آماری این مطالعه نیمه آزمایشی کلیه دختران 14 تا 19 سال مبتلا به اختلال استرس پس از سانحه مراجعه کننده به بهزیستی شهر بوشهر به تعداد 91 نفر در سال 1399 بودند و با روش نمونهگیری تصادفی ساده تعداد 40 نفر از آنان انتخاب و در دو گروه (آزمایش 20 نفر و کنترل 20 نفر) جایگزین شدند. گروه آزمایش تحت گشتالت درمانی (10 جلسه 90 دقیقهای) قرار گرفت. از مقیاس نشانگان اختلال استرس پس از سانحه فوآ و همکاران (1993)، طرحوارههای هیجانی لیهی (2002) و رشد پس از آسیب تدسچی و کالهون (1996) به منظور گردآوری اطلاعات استفاده شد. از تحلیل واریانس با اندازهگیری مکرر و آزمون تعقیبی بنفرونی برای تجزیه و تحلیل دادهها استفاده شد.
یافتهها: نتایج نشان داد درمان مذکور در مرحله پسآزمون و پیگیری نسبت به گروه کنترل اثربخشی معناداری بر طرحوارههای هیجانی و رشد پس از آسیب در دختران مبتلا به اختلال استرس پس از سانحه اعمال کرده است (05/0>P).
نتیجهگیری: بر اساس نتایج پژوهش حاضر، میتوان گفت که گشتالت درمانی میتواند به عنوان یک شیوه درمانی برای کاهش طرحوارههای هیجانی و افزایش رشد پس از آسیب دختران مبتلا به اختلال استرس پس از سانحه در مراکز درمانی به کار برده شود.
نوع مطالعه: پژوهشي |
موضوع مقاله:
روانشناسی بالینی
| بازنشر اطلاعات | |
 |
این مقاله تحت شرایط Creative Commons Attribution-NonCommercial 4.0 International License قابل بازنشر است. |