جلد 30، شماره 7 - ( 7-1402 )
جلد 30 شماره 7 صفحات 12-1 |
برگشت به فهرست نسخه ها
Research code: IR.IAU.SHIRAZ.REC.1400.017
Ethics code: IR.IAU.SHIRAZ.REC.1400.017
Clinical trials code: IR.IAU.SHIRAZ.REC.1400.017
استادیار، گروه روانشناسی بالینی، واحد شیراز، دانشگاه آزاد اسلامی، شیراز، ایران ، mmohamadis@yahoo.com
چکیده: (852 مشاهده)
زمینه و هدف: بیماران مبتلا به اختلال شخصیت اجتنابی برای کسب امنیت به سختی از رفتارهای اجتنابی خود دست می‌کشند و منفعل هستند، بنابراین می‌توان چالش زیادی در درمان ایجاد کنند. پژوهش حاضر با هدف بررسی کارایی اسکما تراپی مبتنی بر ذهنیت و سینمادرمانی در درمان افراد مبتلا به اختلال شخصیت اجتنابی انجام شد.
روش کار: پژوهش حاضر از نوع تک آزمودنی با طرح خط‌پایه چندگانه و پیگیری سه ماهه است. جامعه آماری شامل کلیه افراد 20 تا 35 ساله بودند که در بازه زمانی ۰۱/۱۱/۱۳۹۹ تا ۱۵/۰۴/۱۴۰۰ به مرکز مشاوره و خدمات روانشناختی آرمانا در شهر تهران مراجعه کرده بودند. روش نمونه‌گیری هدفمند بود، به این صورت که 4 نفر از مراجعه‌کنندگان با تشخیص روانپزشکی اختلال شخصیت اجتنابی که با استفاده از پرسشنامه چندمحوری بالینی میلون و مصاحبه بالینی ساختاریافته برای اختلالات شخصیت، انتخاب شدند، در فرایند درمان قرار گرفتند. شرکت‌کنندگان در موقعیت‌های خط پایه، مداخله و دوره سه ماهه پیگیری به پرسشنامه میلون پاسخ دادند. مداخله درمانی در 34 جلسه 60 دقیقه‌ای برگزار شد. برای تحلیل داده‌ها از روش ترسیم نمودار، درصد بهبودی و اندازه اثر استفاده شد.
یافته‌ها: پیگیری سه ماهه نشان داد که نمرات شرکت‌کنندگان در اختلال شخصیت اجتنابی نسبت به خط پایه کاهش داشت. همچنین اندازه اثر به دست آمده به ترتیب برابر 41/2-، 59/2- ،55/7- و 31/3-، بیانگر نقش مؤثر روش درمانی در کاهش علائم اختلال شخصیت اجتنابی است (05/0P<).
نتیجه‌گیری: ترکیب اسکما تراپی متمرکز بر ذهنیت و سینمادرمانی در کاهش علائم اختلال شخصیت اجتنابی موثر می‌باشد.
روش کار: پژوهش حاضر از نوع تک آزمودنی با طرح خط‌پایه چندگانه و پیگیری سه ماهه است. جامعه آماری شامل کلیه افراد 20 تا 35 ساله بودند که در بازه زمانی ۰۱/۱۱/۱۳۹۹ تا ۱۵/۰۴/۱۴۰۰ به مرکز مشاوره و خدمات روانشناختی آرمانا در شهر تهران مراجعه کرده بودند. روش نمونه‌گیری هدفمند بود، به این صورت که 4 نفر از مراجعه‌کنندگان با تشخیص روانپزشکی اختلال شخصیت اجتنابی که با استفاده از پرسشنامه چندمحوری بالینی میلون و مصاحبه بالینی ساختاریافته برای اختلالات شخصیت، انتخاب شدند، در فرایند درمان قرار گرفتند. شرکت‌کنندگان در موقعیت‌های خط پایه، مداخله و دوره سه ماهه پیگیری به پرسشنامه میلون پاسخ دادند. مداخله درمانی در 34 جلسه 60 دقیقه‌ای برگزار شد. برای تحلیل داده‌ها از روش ترسیم نمودار، درصد بهبودی و اندازه اثر استفاده شد.
یافته‌ها: پیگیری سه ماهه نشان داد که نمرات شرکت‌کنندگان در اختلال شخصیت اجتنابی نسبت به خط پایه کاهش داشت. همچنین اندازه اثر به دست آمده به ترتیب برابر 41/2-، 59/2- ،55/7- و 31/3-، بیانگر نقش مؤثر روش درمانی در کاهش علائم اختلال شخصیت اجتنابی است (05/0P<).
نتیجه‌گیری: ترکیب اسکما تراپی متمرکز بر ذهنیت و سینمادرمانی در کاهش علائم اختلال شخصیت اجتنابی موثر می‌باشد.
نوع مطالعه: پژوهشي |
موضوع مقاله:
روانشناسی بالینی