جلد 29، شماره 11 - ( 11-1401 )                   جلد 29 شماره 11 صفحات 327-318 | برگشت به فهرست نسخه ها

Research code: 01
Ethics code: IR.IAU.SARI.REC.1401.179
Clinical trials code: 01

XML English Abstract Print


Download citation:
BibTeX | RIS | EndNote | Medlars | ProCite | Reference Manager | RefWorks
Send citation to:

Shekarchian M, Peeri M, Azarbaijani M A. The Effect of Swimming Training on Spatial Memory and Reduction of Hippocampal Inflammation in Rats. RJMS 2023; 29 (11) :318-327
URL: http://rjms.iums.ac.ir/article-1-7652-fa.html
شکرچیان ماندانا، پیری مقصود، آذربایجانی محمدعلی. اثر تمرین شنا بر حافظه فضایی و کاهش التهاب هیپوکامپ در موش‌ها. مجله علوم پزشکی رازی. 1401; 29 (11) :318-327

URL: http://rjms.iums.ac.ir/article-1-7652-fa.html


گروه فیزیولوژی ورزشی، واحد تهران مرکزی، دانشگاه آزاد اسلامی، تهران، ایران ، m.peeri@iauctb.ac.ir
چکیده:   (323 مشاهده)
زمینه و هدف: هنوز تأثیر تمرین شنا بر  سطوح  سایتوکاین­های پیش التهابی و التهابی نظیر اینترلوکین-6 و اینترلوکین-10 و در نتیجه بر میزان حافظه فضایی در رت‌های بالغ  به طور دقیق مطالعه نشده است؛ لذا هدف این مطالعه تعیین اثر تمرین شنا بر حافظه فضایی و سطوح التهاب هیپوکامپ در موش‌ها بود.
روش کار: موش­های نر نژاد C57BL6 با (سن تقریبی 10-11هفته) و (وزن 18-21 گرم) از انستیتو پاستور ایران تهیه و در شرایط نوری 12 ساعت روشنایی و 12 ساعت تاریکی و دمای 23±1 درجه سانتیگراد و رطوبت 40-50 درصد نگهداری و آب و غذای کافی به صورت آزاد در دسترس آن­ها قرار داده شد. حیوانات به دو گروه بدون تمرین و با تمرین شنا (8 سر در  هرگروه) تقسیم شدند؛ سپس حیوانات تحت یک برنامه 4 هفته­ای تمرین شنا قرار گرفتند. داده­ها با استفاده از آنالیز تی تست مورد بررسی قرار گرفت.
یافته‌ها: موش­هایی که ورزش شنا تجربه کرده­اند سطح بالاتری از سایتوکاین اینترلوکین 10 را در هیپوکامپ خود نسب به گروه کنترل نشان داده اند و اثر معناداری تمرین شنا بر حافظه فضایی تایید شد. همچنین ورزش شنا منجر به کاهش سطح التهاب هیپوکامپ از طریق کاهش سطح اینترلوکین-6 در مقایسه با موش­های گروه کنترل شد.
نتیجه‌گیری: در مجموع، این مطالعه نشان می­دهد که ورزش شنا ممکن است بتواند به عنوان یک استراتژی غیردارویی مکملی برای درمان زوال شناختی در افراد مبتلا پیشنهاد گردد. با این وجود، مطالعات بیشتر باید بر پروتکل‌های آموزشی که می‌تواند در انسان استفاده شود، متمرکز شود.
 
متن کامل [PDF 798 kb]   (128 دریافت)    
نوع مطالعه: پژوهشي | موضوع مقاله: فیزیولوژی

ارسال نظر درباره این مقاله : نام کاربری یا پست الکترونیک شما:
CAPTCHA

ارسال پیام به نویسنده مسئول


بازنشر اطلاعات
Creative Commons License این مقاله تحت شرایط Creative Commons Attribution-NonCommercial 4.0 International License قابل بازنشر است.

کلیه حقوق این وب سایت متعلق به مجله علوم پزشکی رازی می باشد.

طراحی و برنامه نویسی : یکتاوب افزار شرق

© 2024 CC BY-NC 4.0 | Razi Journal of Medical Sciences

Designed & Developed by : Yektaweb