جلد 29، شماره 12 - ( 12-1401 )
جلد 29 شماره 12 صفحات 322-312 |
برگشت به فهرست نسخه ها
Ethics code: IR.IAU.SARI.REC.1401.176
گروه فیزیولوژی ورزشی، واحد تهران مرکزی، دانشگاه آزاد اسلامی، تهران، ایران ، hasanmatinhomaee@gmail.com
چکیده: (1318 مشاهده)
زمینه و هدف: افزایش عملکرد عصبی شناختی نوجوانان پسر در حال رشد نقش مهمی در عملکرد بدنی آن ها دارد. از این رو هدف مطالعه حاضر بررسی تأثیر فعالیت تمرینی سرعتی و پلایومتریک بر غلظت‌های پروتئینهای عصبی در گردش خون بود.
روش کار: مطالعه حاضر از نوع نیمه تجربی با طرح پیش آزمون-پس آزمون بود. 20 نفر نوجوانان پسر در حال رشد 15-14 ساله به صورت هدفمند در دسترس و داوطلبانه در تحقیق حاضر داوطلبانه شرکت نموده و به طور تصادفی در 2 جلسه فعالیت سرعتی و پلایومتریک و جلسه کنترل حضور داشتند. از آزمودنی ها پس از 12 ساعت ناشتایی اولین نمونه خونی گرفته شد. پس از اجرای آزمون رست و تمرین پلایومتریک نمونه خونی دوم گرفته شد. عملکرد عصبی شناختی نیز از طریق آزمون استروپ (Stroop- Test-ST) قبل و بعد از جلسه تمرینی اندازه گیری شد. در جلسه کنترل آزمودنی ها فعالیت بدنی نخواهند داشت و تنها در
زمان های مشابه جلسه تمرین نمونه خونی و آزمون شناختی گرفته شد. فاکتورهای BDNF، NGF و IGF-1 از نمونه های پلاسما اندازه گیری شد. دادهها با استفاده از آزمون تی وابسته تحلیل شدند. سطح معنی داری برابر با 05/0 P≤ در نظر گرفته شد.
یافته‌ها: نتایج تحقیق حاضر نشان داد که تغییرات دادههایBDNF ، NGF و IGF-1 در جلسه فعالیت و کنترل اختلاف معناداری دارند (05/0P<). زمان اجرای ST در دو جلسه نیز اختلاف معناداری نشان داد (009/0=P، 89/3=19t).
نتیجه‌گیری: به طور خلاصه، یافته های فعلی نشان می دهد که تمرین سرعتی و پلایومتریک حاد عملکرد شناختی انسان را افزایش می دهد. بهبود عملکرد شناختی ممکن است از سنتز یا آزادسازی پروتئینهای محافظ عصبی که توسط غلظت بالای LA خون پس از ورزش تعدیل شده‌اند، باشد.
روش کار: مطالعه حاضر از نوع نیمه تجربی با طرح پیش آزمون-پس آزمون بود. 20 نفر نوجوانان پسر در حال رشد 15-14 ساله به صورت هدفمند در دسترس و داوطلبانه در تحقیق حاضر داوطلبانه شرکت نموده و به طور تصادفی در 2 جلسه فعالیت سرعتی و پلایومتریک و جلسه کنترل حضور داشتند. از آزمودنی ها پس از 12 ساعت ناشتایی اولین نمونه خونی گرفته شد. پس از اجرای آزمون رست و تمرین پلایومتریک نمونه خونی دوم گرفته شد. عملکرد عصبی شناختی نیز از طریق آزمون استروپ (Stroop- Test-ST) قبل و بعد از جلسه تمرینی اندازه گیری شد. در جلسه کنترل آزمودنی ها فعالیت بدنی نخواهند داشت و تنها در
زمان های مشابه جلسه تمرین نمونه خونی و آزمون شناختی گرفته شد. فاکتورهای BDNF، NGF و IGF-1 از نمونه های پلاسما اندازه گیری شد. دادهها با استفاده از آزمون تی وابسته تحلیل شدند. سطح معنی داری برابر با 05/0 P≤ در نظر گرفته شد.
یافته‌ها: نتایج تحقیق حاضر نشان داد که تغییرات دادههایBDNF ، NGF و IGF-1 در جلسه فعالیت و کنترل اختلاف معناداری دارند (05/0P<). زمان اجرای ST در دو جلسه نیز اختلاف معناداری نشان داد (009/0=P، 89/3=19t).
نتیجه‌گیری: به طور خلاصه، یافته های فعلی نشان می دهد که تمرین سرعتی و پلایومتریک حاد عملکرد شناختی انسان را افزایش می دهد. بهبود عملکرد شناختی ممکن است از سنتز یا آزادسازی پروتئینهای محافظ عصبی که توسط غلظت بالای LA خون پس از ورزش تعدیل شده‌اند، باشد.
واژه‌های کلیدی: ورزش تناوبی سرعتی، آزمون رست، BDNF، IGF-1، NGF، تمرین پلایومتریک، عملکرد شناختی، بازیکنان فوتبال
نوع مطالعه: پژوهشي |
موضوع مقاله:
فیزیولوژی ورزش