جلد 29، شماره 4 - ( 4-1401 )
جلد 29 شماره 4 صفحات 178-169 |
برگشت به فهرست نسخه ها
Research code: 0
Ethics code: IR.IAU.URMIA.REC.1399.035
Clinical trials code: 0
استادیار، گروه روانشناسی، واحد ارومیه، دانشگاه آزاد اسلامی، ارومیه، ایران ، f.farshbaf@iaurmia.ac.ir
چکیده: (1912 مشاهده)
زمینه و هدف: تحریف شناختی یکی از مشکلاتی است که در نوجوانان دارای اختلال ناغرمانی مقابلهای به وضوح دیده میشود، لذا مطالعه حاضر با هدف بررسی مقایسهای اثربخشی درمان شناختی رفتاری و هیپنوتراپی بر کاهش میزان تحریف شناختی نوجوانان دارای اختلال نافرمانی مقابلهای انجام شد.
روش کار: این پژوهش در قالب طرح کارآزمایی بالینی با پیش‌آزمون و پس‌آزمون و دوره پیگیری یک ماهه اجرا شد. از میان دانشآموزان دختر و پسر دوره اول متوسطه شهرستان ارومیه، با تشخیص اختلال نافرمانی مقابلهای که در سال تحصیلی 1400-1399 مشغول به تحصیل بودند، 51 نفر به شکل هدفمند در سه گروه (17 نفر درمان شناختی رفتاری، 17 نفر هیپنوتراپی و 17 نفر کنترل) به شکل تصادفی جایگذاری شدند. سپس گروه شناختی رفتاری و هیپنوتراپی براساس پروتکلهای استاندارد مداخلهای تحت مداخله قرار گرفتند. ابزارهای این پژوهش شامل: سیاهه رفتاری نسخه والدین آخنباخ و مقیاس تحریفهای شناختی بین فردی حمام چی بود. برای تجزیه و تحلیل دادهها، آزمون تحلیل واریانس اندازهگیری مکرر استفاده شد.
یافته ها: نتایج نشان داد که بین درمان شناختی رفتاری و هیپنوتراپی بر کاهش تحریفهای شناختی بین فردی؛ تفاوت معناداری وجود داشت به این صورت که هیپنوتیزم درمانی بر کاهش این تحریفها اثربخشی ندارد، این در حالی است که درمان شناختی رفتاری از این منظر اثربخشی قابل توجهی بر هیپنوتیزم درمانی دارد (127/0>P، 84.13 F= ).
نتیجه گیری: به درمانگران توصیه میشود در کار با نوجوانان دارای اختلال نافرمانی مقابلهای که تحریفهای شناختی بین فردی دارند از رویکرد درمانی شناختی رفتاری بهره بگیرند.
روش کار: این پژوهش در قالب طرح کارآزمایی بالینی با پیش‌آزمون و پس‌آزمون و دوره پیگیری یک ماهه اجرا شد. از میان دانشآموزان دختر و پسر دوره اول متوسطه شهرستان ارومیه، با تشخیص اختلال نافرمانی مقابلهای که در سال تحصیلی 1400-1399 مشغول به تحصیل بودند، 51 نفر به شکل هدفمند در سه گروه (17 نفر درمان شناختی رفتاری، 17 نفر هیپنوتراپی و 17 نفر کنترل) به شکل تصادفی جایگذاری شدند. سپس گروه شناختی رفتاری و هیپنوتراپی براساس پروتکلهای استاندارد مداخلهای تحت مداخله قرار گرفتند. ابزارهای این پژوهش شامل: سیاهه رفتاری نسخه والدین آخنباخ و مقیاس تحریفهای شناختی بین فردی حمام چی بود. برای تجزیه و تحلیل دادهها، آزمون تحلیل واریانس اندازهگیری مکرر استفاده شد.
یافته ها: نتایج نشان داد که بین درمان شناختی رفتاری و هیپنوتراپی بر کاهش تحریفهای شناختی بین فردی؛ تفاوت معناداری وجود داشت به این صورت که هیپنوتیزم درمانی بر کاهش این تحریفها اثربخشی ندارد، این در حالی است که درمان شناختی رفتاری از این منظر اثربخشی قابل توجهی بر هیپنوتیزم درمانی دارد (127/0>P، 84.13 F= ).
نتیجه گیری: به درمانگران توصیه میشود در کار با نوجوانان دارای اختلال نافرمانی مقابلهای که تحریفهای شناختی بین فردی دارند از رویکرد درمانی شناختی رفتاری بهره بگیرند.
نوع مطالعه: پژوهشي |
موضوع مقاله:
روانشناسی بالینی