جلد 30، شماره 2 - ( 2-1402 )
جلد 30 شماره 2 صفحات 131-121 |
برگشت به فهرست نسخه ها
Research code: 1064823910064381396183257
Ethics code: 183257
Clinical trials code: 183257
گروه محیطزیست، دانشکده منابع طبیعی و محیطزیست، دانشگاه بیرجند، بیرجند، ایران ، Farzadmehrjo@gmail.com
چکیده: (1235 مشاهده)
زمینه و هدف: آلودگی هوای محیط، یکی از مهم‌ترین مشکلات محیطزیستی است و سالانه بسیاری از مردم در سراسر جهان در اثر بیماریهای ناشی از این آلودگی دچار مرگ زودرس می‌شوند. ذرات معلق PM2.5 به قسمتهای عمیق ریه نفوذ و برخی از اثرات سلامتی خطرناکی را در انسان ایجاد میکند. هدف از این مطالعه برآورد اثرات سلامتی بلندمدت آلاینده PM2.5 بر روی شاخصهای سالهای عمر از دست رفته (Years of Life Lost) و طول عمر مورد انتظار (Expected Life Remaining) در هوای محیط شهر اهواز طی بازه زمانی سالهای (2017-2008) با استفاده از نرمافزار AirQ+ بوده است.
روش کار: مطالعه حاضر از نوع نیمهتجربی با جامعه آماری 10 ساله برای ساکنین شهر اهواز بوده است. در این مطالعه اعداد حاصل از میانگینگیری PM2.5 و دادههای YLL و ELR برای کل جمعیت در ردههای سنی 64-0 و بیش از 64 سال پردازش و وارد نرمافزار AirQ+ شدند.
یافته ها: در تمام سالهای اندازهگیری، غلظت PM2.5 با دامنه تغییرات بین 2/4 تا 07/7 برابر، بیشتر از استاندارد سازمان جهانی بهداشت (WHO) بوده است. همچنین بیشترین و کمترین میزان YLL برای تمامی سنین به ترتیب 73/1548 سال (2010) و 67/398 سال (2014) بوده است. مقادیر شاخص ELR کمتر از استاندارد ایران و سازمان حفاظت از محیطزیست ایالت متحده آمریکا (EPA) بود، که با آلاینده PM2.5 ارتباط معنیداری داشته است.
نتیجه گیری: در تمام سالهای مورد مطالعه، افراد بیشتر از 64 سال دارای شاخص YLL بیشتری نسبت به افراد رده سنی 64-0 سال بودند و با افزایش و کاهش غلظت آلاینده PM2.5، شاخص ELR به ترتیب کاهش و افزایش یافته است. برآورد تاثیرات سلامتی بلند مدت YLL و ELR میتواند در ارزشیابی برنامهریزیهای انجام شده در زمینه سلامت، سطح رفاهی جمعیت و توسعه سیاستهای محیطزیستی عمومی بسیار مفید باشد.
روش کار: مطالعه حاضر از نوع نیمهتجربی با جامعه آماری 10 ساله برای ساکنین شهر اهواز بوده است. در این مطالعه اعداد حاصل از میانگینگیری PM2.5 و دادههای YLL و ELR برای کل جمعیت در ردههای سنی 64-0 و بیش از 64 سال پردازش و وارد نرمافزار AirQ+ شدند.
یافته ها: در تمام سالهای اندازهگیری، غلظت PM2.5 با دامنه تغییرات بین 2/4 تا 07/7 برابر، بیشتر از استاندارد سازمان جهانی بهداشت (WHO) بوده است. همچنین بیشترین و کمترین میزان YLL برای تمامی سنین به ترتیب 73/1548 سال (2010) و 67/398 سال (2014) بوده است. مقادیر شاخص ELR کمتر از استاندارد ایران و سازمان حفاظت از محیطزیست ایالت متحده آمریکا (EPA) بود، که با آلاینده PM2.5 ارتباط معنیداری داشته است.
نتیجه گیری: در تمام سالهای مورد مطالعه، افراد بیشتر از 64 سال دارای شاخص YLL بیشتری نسبت به افراد رده سنی 64-0 سال بودند و با افزایش و کاهش غلظت آلاینده PM2.5، شاخص ELR به ترتیب کاهش و افزایش یافته است. برآورد تاثیرات سلامتی بلند مدت YLL و ELR میتواند در ارزشیابی برنامهریزیهای انجام شده در زمینه سلامت، سطح رفاهی جمعیت و توسعه سیاستهای محیطزیستی عمومی بسیار مفید باشد.
نوع مطالعه: پژوهشي |
موضوع مقاله:
بهداشت عمومی