جلد 29، شماره 4 - ( 4-1401 )
جلد 29 شماره 4 صفحات 112-102 |
برگشت به فهرست نسخه ها
استادیار، گروه روانشناسی، واحد بوشهر، دانشگاه آزاد اسلامی، بوشهر، ایران ، n.amini@iaubushehr.ac.ir
چکیده: (1111 مشاهده)
زمینه و هدف: پرداختن به موضوع تعارض زناشویی به منظور دست یافتن به راهبردهای پیشگیری، یکی از مهمترین ضروریات آموزش خانواده است. لذا هدف از پژوهش حاضر، بررسی اثربخشی آموزش غنی‌سازی رابطه جنسی بر باورهای روابط زناشویی، ابرازگری و کنش‌وری جنسی در زنان دارای تعارضات زناشویی بود.
روش کار: در این پژوهش نیمه آزمایشی تعداد 50 نفر از زنان دارای تعارضات زناشویی به روش نمونه‌گیری هدفمند انتخاب و به صورت تصادفی در دو گروه آزمایش و کنترل تقسیم شدند. برای گروه آزمایش 8 جلسه 90 دقیقه ای به مدت 4 هفته برگزار شد و گروه گواه در این مدت هیچ مداخله‌ای دریافت نکردند. شرکت کننده‌ها توسط پرسشنامه‌های تعارضات زناشویی براتی و ثنایی (1375)، باورهای ارتباطی ایدلسون و اپستین (1982)، شاخص احقاق جنسی هالبرت (1992) و شاخص عملکرد جنسی زنان روزن و همکاران (2000) سنجیده شدند.
یافته‌ها: نتایج نشان داد که نمرات باورهای روابط زناشویی درمیان افراد گروه آزمایش، کاهش معناداری پیدا کرده است ولی در گروه گواه این کاهش معنادار وجود نداشته است و نمرات ابرازگری و کنش وری جنسی درمیان افراد گروه آزمایش، افزایش معناداری پیدا کرد ولی در گروه گواه این افزایش معنادار وجود نداشت؛ در نتیجه تفاوت معناداری بین دو گروه آزمایش و گواه وجود دارد. همچنین نتایج پیگیری نیز نشان داد که اثر مداخله آموزشی همچنان پایدار بود.
نتیجه‌گیری: بر اساس شواهد پژوهش حاضر میتوان از این برنامه آموزشی جهت بهبود باورهای روابط زناشویی و ابرازگری و کنش وری جنسی زنان دارای تعارضات زناشویی استفاده کرد.
روش کار: در این پژوهش نیمه آزمایشی تعداد 50 نفر از زنان دارای تعارضات زناشویی به روش نمونه‌گیری هدفمند انتخاب و به صورت تصادفی در دو گروه آزمایش و کنترل تقسیم شدند. برای گروه آزمایش 8 جلسه 90 دقیقه ای به مدت 4 هفته برگزار شد و گروه گواه در این مدت هیچ مداخله‌ای دریافت نکردند. شرکت کننده‌ها توسط پرسشنامه‌های تعارضات زناشویی براتی و ثنایی (1375)، باورهای ارتباطی ایدلسون و اپستین (1982)، شاخص احقاق جنسی هالبرت (1992) و شاخص عملکرد جنسی زنان روزن و همکاران (2000) سنجیده شدند.
یافته‌ها: نتایج نشان داد که نمرات باورهای روابط زناشویی درمیان افراد گروه آزمایش، کاهش معناداری پیدا کرده است ولی در گروه گواه این کاهش معنادار وجود نداشته است و نمرات ابرازگری و کنش وری جنسی درمیان افراد گروه آزمایش، افزایش معناداری پیدا کرد ولی در گروه گواه این افزایش معنادار وجود نداشت؛ در نتیجه تفاوت معناداری بین دو گروه آزمایش و گواه وجود دارد. همچنین نتایج پیگیری نیز نشان داد که اثر مداخله آموزشی همچنان پایدار بود.
نتیجه‌گیری: بر اساس شواهد پژوهش حاضر میتوان از این برنامه آموزشی جهت بهبود باورهای روابط زناشویی و ابرازگری و کنش وری جنسی زنان دارای تعارضات زناشویی استفاده کرد.
واژه‌های کلیدی: آموزش غنی‌سازی رابطه جنسی، باورهای روابط زناشویی، ابرازگری جنسی، کنش وری جنسی، تعارضات زناشویی
نوع مطالعه: پژوهشي |
موضوع مقاله:
روانشناسی بالینی
| بازنشر اطلاعات | |
 |
این مقاله تحت شرایط Creative Commons Attribution-NonCommercial 4.0 International License قابل بازنشر است. |