جلد 29، شماره 11 - ( 11-1401 )                   جلد 29 شماره 11 صفحات 335-328 | برگشت به فهرست نسخه ها

Research code: 00000000000000000
Ethics code: IR.IAU.YASOOJ.REC.1400.011
Clinical trials code: 0000000000000

XML English Abstract Print


Download citation:
BibTeX | RIS | EndNote | Medlars | ProCite | Reference Manager | RefWorks
Send citation to:

Shiri Z, Hosseininik S S, Mahmoodi A. Effectiveness of Reality-Group Therapy on Social Isolation of Patients with Gender Identity Disorder. RJMS 2023; 29 (11) :328-335
URL: http://rjms.iums.ac.ir/article-1-7421-fa.html
شیری زهرا، حسینی نیک سلیمان، محمودی آرمین. اثربخشی واقعیت‌درمانی گروهی بر انزوای اجتماعی بیماران مبتلا به اختلال هویت جنسی. مجله علوم پزشکی رازی. 1401; 29 (11) :328-335

URL: http://rjms.iums.ac.ir/article-1-7421-fa.html


استادیار، دکترای تخصصی روانشناسی، گروه روانشناسی، دانشگاه آزاد یاسوج، کهکیلویه و بویراحمد، ایران ، hosseininik51@gmail.com
چکیده:   (684 مشاهده)
زمینه و هدف: اختلال هویت­­­­جنسی یک وضعیت نادر است که در آن افراد هویت­جنسی خود را با آنچه ظاهر آن نشان می­دهد نامتجانس احساس می­کنند و موجب پریشانی یا اختلال اساسی در کارکرد اجتماعی، شغلی و سایر زمینه­های مهم می­شود. پژوهش حاضر  به هدف  اثربخشی واقعیت­درمانی بر انزوای اجتماعی بیماران اختلال هویت­جنسی انجام گرفت.
روش کار: این مطالعه به صورت نیمه­آزمایشی با طرح پیش­آزمون- پس­آزمون و پیگیری با گروه کنترل انجام شد. جامعه پژوهش همه افراد دارای اختلال هویت­جنسی مراجعه­کننده به مرکز پزشک قانونی شهر شیراز در سال 1400-1399 که اختلال آن‌ها از طریق پزشک قانونی محرز شده بود و به دلیل عدم امکان دسترسی به همه آن­ها به صورت هدفمند از بین 195 نفر تعداد 30 نفر به روش نمونه­گیری در دسترس انتخاب شدند و در دو گروه آزمایش (15 نفر) و کنترل (15 نفر) قرار گرفتند. ابتدا پرسشنامه انزوای اجتماعی راسل و همکاران (1980) از هر دو گروه گرفته شد، سپس گروه آزمایش به مدت 8 جلسه تحت آموزش واقعیت­درمانی قرار گرفت و گروه کنترل آموزشی دریافت نکرد. مجدداً پرسشنامه انزوای اجتماعی پس از آموزش واقعیت­درمانی انجام شد و در پیگیری  3 ماهه نیز تکرار شد و داده­ها توسط تحلیل آماری توصیفی و استنباطی بررسی شد.
یافته­ ها: در مولفه کاهش تنهایی  گروه کنترل  با گروه مداخله واقعیت­درمانی­­ در سطح معنی­داری ۰1/  تفاوت معنی­دار دیده شد  لذا رویکرد واقعیت­درمانی تاثیر­گذار بوده است.
نتیجه ­گیری: نتایج نشان داد واقعیت­درمانی می­تواند به این افراد کمک کند به خودشان به عنوان منشاء اعمال و کردار توجه کنند و با تاکید بر انگیزش درونی و احساس مسئولیت برای انجام رفتار باعث بالا بردن احساس ارزشمندی و کاهش احساس تنهایی شوند.
متن کامل [PDF 629 kb]   (151 دریافت)    
نوع مطالعه: پژوهشي | موضوع مقاله: روانشناسی بالینی

ارسال نظر درباره این مقاله : نام کاربری یا پست الکترونیک شما:
CAPTCHA

ارسال پیام به نویسنده مسئول


بازنشر اطلاعات
Creative Commons License این مقاله تحت شرایط Creative Commons Attribution-NonCommercial 4.0 International License قابل بازنشر است.

کلیه حقوق این وب سایت متعلق به مجله علوم پزشکی رازی می باشد.

طراحی و برنامه نویسی : یکتاوب افزار شرق

© 2024 CC BY-NC 4.0 | Razi Journal of Medical Sciences

Designed & Developed by : Yektaweb