جلد 30، شماره 2 - ( 2-1402 )
جلد 30 شماره 2 صفحات 0-210 |
برگشت به فهرست نسخه ها
Research code: مقاله مستخرج از رساله دكتري است
Ethics code: IR.IAU.M.REC.1400.026
Clinical trials code: 0
گروه روانشناسی، واحد مرودشت، دانشگاه آزاد اسلامی، مرودشت، ایران ، javid952@hotmail.com
چکیده: (370 مشاهده)
زمینه و هدف: طلاق فرایندی است که افراد برای رهایی از وضعیت نابهنجار به آن چنگ میزنند. هدف از پژوهش حاضر پیش بینی سازگاری پس از طلاق بر اساس ویژگی های شخصیت، سبک دلبستگی و حمایت ادراک شده با نقش میانجی سازگاری اجتماعی بود.
روش شناسی: برای انجام تجقیق همبستگی حاضر از بین زنان مطلقه شهر شیراز که حداقل دو سال از طلاق آنها گذشته و ازدواج مجددی نداشتند. به دلیل حجم زیاد جامعه، 416 نفر به صورت در دسترس به عنوان نمونه انتخاب شدند. سپس پرسشنامه‌های سازگاری پس از طلاق فیشر (1976)، حمایت ادراک شده (1998)، سازگاری اجتماعی (1961)، سبک دلبستگی (1987)، پنج عاملی شخصیت (نئو) (1992) بین آنها توزیع و جمع‌آوری شد. برای تحلیل داده‌ها از روش ضریب همبستگی پیرسون، رگرسیون چندگانه و تحلیل مسیر استفاده شد.
نتایج: نتایج بیانگر برازش مطلوب مدل پیشنهادی بود. با توجه به یافته‌ها، ویژگی های شخصیتی، حمایت ادراک شده و سبک‌های دلبستگی به صورت مستقیم بر سازگاری پس از طلاق تاثیر معنادار ندارند، اما با میانجی سازگاری اجتماعی تأثیر قابل توجهی بر سازگاری پس از طلاق دارند. در حالی که سازگاری اجتماعی قویترین پیش‌بین سازگاری پس از طلاق میباشد. نتایج اثر غیرمستقیم نشان داد که سازگاری پس از طلاق با ویژگی شخصیتی روان‌رنجوری، سبک‌های دلبستگی اجتنابی و دوسوگرا، رابطه منفی و معنادار دارد.
نتیجه گیری: بطور کلی، نتایج پژوهش شواهدی را مبنی بر نقش میانجی سازگاری اجتماعی در رابطه بین ویژگی‌های شخصیتی، سبک دلبستگی و حمایت ادراک شده با سازگاری پس از طلاق را فراهم آورد. بنابراین پرداختن به این فاکتورها اهمیت زیادی دارد.
روش شناسی: برای انجام تجقیق همبستگی حاضر از بین زنان مطلقه شهر شیراز که حداقل دو سال از طلاق آنها گذشته و ازدواج مجددی نداشتند. به دلیل حجم زیاد جامعه، 416 نفر به صورت در دسترس به عنوان نمونه انتخاب شدند. سپس پرسشنامه‌های سازگاری پس از طلاق فیشر (1976)، حمایت ادراک شده (1998)، سازگاری اجتماعی (1961)، سبک دلبستگی (1987)، پنج عاملی شخصیت (نئو) (1992) بین آنها توزیع و جمع‌آوری شد. برای تحلیل داده‌ها از روش ضریب همبستگی پیرسون، رگرسیون چندگانه و تحلیل مسیر استفاده شد.
نتایج: نتایج بیانگر برازش مطلوب مدل پیشنهادی بود. با توجه به یافته‌ها، ویژگی های شخصیتی، حمایت ادراک شده و سبک‌های دلبستگی به صورت مستقیم بر سازگاری پس از طلاق تاثیر معنادار ندارند، اما با میانجی سازگاری اجتماعی تأثیر قابل توجهی بر سازگاری پس از طلاق دارند. در حالی که سازگاری اجتماعی قویترین پیش‌بین سازگاری پس از طلاق میباشد. نتایج اثر غیرمستقیم نشان داد که سازگاری پس از طلاق با ویژگی شخصیتی روان‌رنجوری، سبک‌های دلبستگی اجتنابی و دوسوگرا، رابطه منفی و معنادار دارد.
نتیجه گیری: بطور کلی، نتایج پژوهش شواهدی را مبنی بر نقش میانجی سازگاری اجتماعی در رابطه بین ویژگی‌های شخصیتی، سبک دلبستگی و حمایت ادراک شده با سازگاری پس از طلاق را فراهم آورد. بنابراین پرداختن به این فاکتورها اهمیت زیادی دارد.
نوع مطالعه: پژوهشي |
موضوع مقاله:
روانشناسی بالینی
| بازنشر اطلاعات | |
 |
این مقاله تحت شرایط Creative Commons Attribution-NonCommercial 4.0 International License قابل بازنشر است. |