جلد 30، شماره 2 - ( 2-1402 )
جلد 30 شماره 2 صفحات 97-84 |
برگشت به فهرست نسخه ها
Research code: 01
Ethics code: IR.IAU.KHUISF.REC.1398.221
Clinical trials code: 01
اثربخشی آموزش تابآوری هیجانی بر بخشش بینفردی و سازگاری اجتماعی مجرمین ضرب و جرح زندان مرکزی اصفهان
دانشیار، گروه روانشناسی، دانشگاه آزاد اسلامی، واحد اصفهان (خوراسگان)، اصفهان، ایران ، smanshaee@yahoo.com
چکیده: (1160 مشاهده)
زمینه و هدف: تابآوری هیجانی میتواند با افزایش تحمل روانی افراد، منجر به بهبود سلامت روان آنان شود. بر همین اساس مطالعه حاضر با هدف بررسی اثربخشی آموزش تابآوری هیجانی بر بخشش بینفردی و سازگاری اجتماعی مجرمین ضرب و جرح زندان مرکزی اصفهان انجام شد.
روش کار: این پژوهش، به روش نیمهآزمایشی و با طرح پیشآزمون و پسآزمون با گروه گواه و دوره پیگیری دو ماهه انجام گرفت. جامعه آماری پژوهش شامل کلیه مجرمین ضرب و جرح محبوس در زندان مرکزی شهر اصفهان در سال 1398 بود. در این پژوهش تعداد 30 مجرم ضرب و جرح با روش نمونهگیری هدفمند انتخاب و با گمارش تصادفی در گروههای آزمایش و کنترل جایگزین شدند. افراد گروه آزمایش به مدت 12 جلسه 90 دقیقهای در طول 3 ماه تحت آموزش تابآوری هیجانی قرار گرفتند. در این پژوهش از پرسش نامه بخشش بینفردی (احتشامزاده و همکاران، 1389) و پرسش نامه سازگاری اجتماعی (بل، 1961) استفاده شد. دادهها به شیوه تحلیل واریانس با اندازهگیری مکرر تجزیه و تحلیل شد.
یافتهها: نتایج نشان داد که آموزش تابآوری هیجانی بر بخشش بینفردی و سازگاری اجتماعی مجرمین ضرب و جرح تاثیر معنادار داشته است (001/0p<).
نتیجهگیری: بر اساس یافتههای پژوهش حاضر میتوان چنین نتیجه گرفت که آموزش تابآوری هیجانی با بهرهگیری از آموزش مهارتهای ارتباطی، داشتن رابطه صمیمی با دیگران، ارائه مولفههای هوش هیجانی و آموزش کفایت اجتماعی میتواند به عنوان یک روش کارآمد جهت افزایش بخشش بینفردی و سازگاری اجتماعی مجرمین ضرب و جرح مورد استفاده گیرد.
روش کار: این پژوهش، به روش نیمهآزمایشی و با طرح پیشآزمون و پسآزمون با گروه گواه و دوره پیگیری دو ماهه انجام گرفت. جامعه آماری پژوهش شامل کلیه مجرمین ضرب و جرح محبوس در زندان مرکزی شهر اصفهان در سال 1398 بود. در این پژوهش تعداد 30 مجرم ضرب و جرح با روش نمونهگیری هدفمند انتخاب و با گمارش تصادفی در گروههای آزمایش و کنترل جایگزین شدند. افراد گروه آزمایش به مدت 12 جلسه 90 دقیقهای در طول 3 ماه تحت آموزش تابآوری هیجانی قرار گرفتند. در این پژوهش از پرسش نامه بخشش بینفردی (احتشامزاده و همکاران، 1389) و پرسش نامه سازگاری اجتماعی (بل، 1961) استفاده شد. دادهها به شیوه تحلیل واریانس با اندازهگیری مکرر تجزیه و تحلیل شد.
یافتهها: نتایج نشان داد که آموزش تابآوری هیجانی بر بخشش بینفردی و سازگاری اجتماعی مجرمین ضرب و جرح تاثیر معنادار داشته است (001/0p<).
نتیجهگیری: بر اساس یافتههای پژوهش حاضر میتوان چنین نتیجه گرفت که آموزش تابآوری هیجانی با بهرهگیری از آموزش مهارتهای ارتباطی، داشتن رابطه صمیمی با دیگران، ارائه مولفههای هوش هیجانی و آموزش کفایت اجتماعی میتواند به عنوان یک روش کارآمد جهت افزایش بخشش بینفردی و سازگاری اجتماعی مجرمین ضرب و جرح مورد استفاده گیرد.
نوع مطالعه: پژوهشي |
موضوع مقاله:
روانشناسی بالینی
| بازنشر اطلاعات | |
 |
این مقاله تحت شرایط Creative Commons Attribution-NonCommercial 4.0 International License قابل بازنشر است. |