جلد 29، شماره 12 - ( 12-1401 )
جلد 29 شماره 12 صفحات 161-151 |
برگشت به فهرست نسخه ها
Research code: مقاله مستخرج از پایان نامه با کد اخلاق IR.IAU.M.REC.1400.015
Ethics code: IR.IAU.M.REC.1400.015
Clinical trials code: 1
استادیار، گروه روانشناسی، واحد مرودشت، دانشگاه آزاد اسلامی، مرودشت، ایران ، Kazemi_edu@yahoo.com
چکیده: (1103 مشاهده)
زمینه و هدف: خانوادهها با نوع ارتباط خود میتوانند بر رشد شناختی و هیجانی افراد، تأثیر بگذارند. لذا هدف از انجام این پژوهش، عیین نقش میانجیگری خودکارآمدی و نظم بخشی هیجانی در تأثیر الگوی ارتباطی خانواده بر مسئولیتپذیری بود.
روش کار: برای انجام پژوهش حاضر که با روش معادلات ساختاری انجام شد از بین دانشآموزان دوره دوم متوسطه شهر شیراز 352 دانشآموز (163 پسر و 189 دختر) با استفاده از روش نمونهگیری خوشهای چند مرحلهای به عنوان نمونه انتخاب شده و به پرسشنامههای الگوهای ارتباطی خانواده کوئرنر و فیتز پاتریک (2002)، خودکارآمدی شرر و همکاران (1982)، پرسشنامه تنطیم هیجان گروسو جان (2003) و مسئولیتپذیری سروش (1390)، پاسخ دادند.
یافته ها: نتایج نشان داد که خودکارآمدی در رابطهی بین جهتگیری گفتوشنود با مسئولیتپذیری نقش میانجیگری دارد و همچنین، مشخص شد که ارزیابی مجدد شناختی نیز بین جهتگیری گفتوشنود و جهتگیری همنوایی با مسئولیتپذیری نقش میانجی معنادار دارد. همچنین، نتایج از عدم نقش میانجیگری سرکوبی بین الگوهای ارتباطی خانواده و مسئولیتپذیری خبر داد.
نتیجه گیری: بر اساس این یافتهها، زمانی که فرزندان نسبت به تواناییهای خود آگاه شوند و راهبردهای صحیح تنظیم هیجان را در جهتگیری گفتوشنود و همنوایی در خانواده آموزش ببینند، میتوانند مسئولیتپذیری بیشتری را تجربه کنند.
روش کار: برای انجام پژوهش حاضر که با روش معادلات ساختاری انجام شد از بین دانشآموزان دوره دوم متوسطه شهر شیراز 352 دانشآموز (163 پسر و 189 دختر) با استفاده از روش نمونهگیری خوشهای چند مرحلهای به عنوان نمونه انتخاب شده و به پرسشنامههای الگوهای ارتباطی خانواده کوئرنر و فیتز پاتریک (2002)، خودکارآمدی شرر و همکاران (1982)، پرسشنامه تنطیم هیجان گروسو جان (2003) و مسئولیتپذیری سروش (1390)، پاسخ دادند.
یافته ها: نتایج نشان داد که خودکارآمدی در رابطهی بین جهتگیری گفتوشنود با مسئولیتپذیری نقش میانجیگری دارد و همچنین، مشخص شد که ارزیابی مجدد شناختی نیز بین جهتگیری گفتوشنود و جهتگیری همنوایی با مسئولیتپذیری نقش میانجی معنادار دارد. همچنین، نتایج از عدم نقش میانجیگری سرکوبی بین الگوهای ارتباطی خانواده و مسئولیتپذیری خبر داد.
نتیجه گیری: بر اساس این یافتهها، زمانی که فرزندان نسبت به تواناییهای خود آگاه شوند و راهبردهای صحیح تنظیم هیجان را در جهتگیری گفتوشنود و همنوایی در خانواده آموزش ببینند، میتوانند مسئولیتپذیری بیشتری را تجربه کنند.
نوع مطالعه: پژوهشي |
موضوع مقاله:
روانشناسی بالینی
| بازنشر اطلاعات | |
 |
این مقاله تحت شرایط Creative Commons Attribution-NonCommercial 4.0 International License قابل بازنشر است. |