جلد 30، شماره 5 - ( 5-1402 )
جلد 30 شماره 5 صفحات 40-25 |
برگشت به فهرست نسخه ها
Research code: A-10-5827-1
Ethics code: IR.IAU.SRB.REC.1399.073
Clinical trials code: ندارد
استادیار، گروه روانشناسی، دانشگاه آزاد اسلامی، واحد تهران جنوب، تهران، ایران ، M_ahmadi@azad.ac.ir
چکیده: (820 مشاهده)
زمینه و هدف: هدف این پژوهش تعیین اثر بخشی نقاشیدرمانگری بر اضطراب و اختلالهای یادگیری کودکان تک سرپرست بود.
روش کار: روش پژوهش طرح شبه آزمایشی پیشآزمون – پسآزمون با گروه گواه بود. جامعه آماری عبارت از دانشآموزان دختر و پسر تک سرپرست پایههای تحصیلی دوم تا پنجم دوره ابتدایی بودند. نمونههای مورد مطالعه 30 دانش آموز دختر و پسر در دو گروه آزمایشی و گواه بودند که بر اساس جنس و پایه تحصیلی همتا شدند. ابزار پژوهش عبارت بودند از پرسشنامه بازنگری شده مشکلات یادگیری کلرادو (ویلکات و دیگران، 2011)، و پروتکل نقاشی درمانگری (کیس، 2020) شامل 12 جلسه تمرین نقاشی و زبان آموزی که با توجه به تعطیلی مدرسهها در بحران کرونا به صورت آنلاین اجرا شد.
یافته ها: تحلیل نتایج پیشآزمون و پسآزمون نشان دادند که نقاشی درمانگری بر کاهش اختلال اضطراب اجتماعی، خواندن، شناخت اجتماعی، ادراک فضایی، و ریاضی دانشآموزان گروه آزمایشی موثر واقع شد.
نتیجه گیری: نتایج آزمون پیگیری پس از 8 هفته پایداری تغییرهای مثبت را تایید کرد.
روش کار: روش پژوهش طرح شبه آزمایشی پیشآزمون – پسآزمون با گروه گواه بود. جامعه آماری عبارت از دانشآموزان دختر و پسر تک سرپرست پایههای تحصیلی دوم تا پنجم دوره ابتدایی بودند. نمونههای مورد مطالعه 30 دانش آموز دختر و پسر در دو گروه آزمایشی و گواه بودند که بر اساس جنس و پایه تحصیلی همتا شدند. ابزار پژوهش عبارت بودند از پرسشنامه بازنگری شده مشکلات یادگیری کلرادو (ویلکات و دیگران، 2011)، و پروتکل نقاشی درمانگری (کیس، 2020) شامل 12 جلسه تمرین نقاشی و زبان آموزی که با توجه به تعطیلی مدرسهها در بحران کرونا به صورت آنلاین اجرا شد.
یافته ها: تحلیل نتایج پیشآزمون و پسآزمون نشان دادند که نقاشی درمانگری بر کاهش اختلال اضطراب اجتماعی، خواندن، شناخت اجتماعی، ادراک فضایی، و ریاضی دانشآموزان گروه آزمایشی موثر واقع شد.
نتیجه گیری: نتایج آزمون پیگیری پس از 8 هفته پایداری تغییرهای مثبت را تایید کرد.
نوع مطالعه: پژوهشي |
موضوع مقاله:
روانشناسی بالینی
| بازنشر اطلاعات | |
 |
این مقاله تحت شرایط Creative Commons Attribution-NonCommercial 4.0 International License قابل بازنشر است. |