جلد 28، شماره 12 - ( 12-1400 )
جلد 28 شماره 12 صفحات 280-271 |
برگشت به فهرست نسخه ها
Research code: 234756
Ethics code: IR.IAU.ARAK.REC.1398.011
Clinical trials code: IR.IAU.ARAK.REC.1398.011
استادیار فیزیولوژی ورزش، واحد پرفسور حسابی، دانشگاه آزاد اسلامی، تفرش، ایران ، maleki.p@gmail.com
چکیده: (1251 مشاهده)
زمینه و هدف: بیماری‌های قلبی‌عروقی عامل اصلی حدود یک سوم از کل مرگ و میرها در جهان می‌باشند که بیومارکرها متفاوتی در ایجاد آن دخالت دارند. هدف از این تحقیق تعیین اثرپذیری سطوح تروپونین-I و کورتیکوسترون موش‌های صحرایی القاء شده به انفارکتوس میوکارد پس از یک دورۀ تمرین استقامتی و تحریک الکتریکی حاد بود.
روش کار: در این مطالعه تجربی کنترل شده با گروه شاهد50 سر موش صحرایی نژاد ویستار (8 هفته‌ای با وزن30±130 گرم) به‌طور تصادفی به 5 گروه سالم، انفارکته، انفارکته-تمرین استقامتی، انفارکته-تحریک الکتریکی و انفارکته-تحریک الکتریکی-تمرین استقامتی تقسیم شدند. سپس انفارکتوس میوکارد با استفاده از دو تزریق زیرجلدی ایزوپروترونول (150 میلی‌گرم/کیلوگرم) به فاصلۀ 24 ساعت در گروه‌های انفارکته القاء گردید. گروه‌های مداخله برای یک جلسه تحت تحریک الکتریکی (دستگاه فوت شوک برای 5/0 میلی‌آمپر و 20 دقیقه) و تمرین استقامتی (تردمیل با سرعت 20 متر/دقیقه برای 1 ساعت) قرار گرفتند. سپس بلافاصله بعد از مداخله، سطوح سرمی CORT و cTnIبررسی شدند. برای آنالیز داده‌ها از آزمون آنووآ یکطرفه و تعقیبی توکی در سطح معنی‌داری 05/0>P استفاده شد.
یافته‌ها: نتایج نشان داد که انفارکتوس میوکارد موجب افزایش سطوح سرمی CORT و cTnIمیشود. از طرفی میزان CORTدر گروه‌های تمرین استقامتی (0008/0P=)، تحریک الکتریکی (032/0P=) و تحریک الکتریکی-تمرین استقامتی (044/0P=) کاهش معنی‌داری نسبت به گروه انفارکتوس میوکارد داشته است. همچنین مقادیر cTnIتنها در گروه تمرین استقامتی با انفارکتوس میوکارد کاهش معنی‌داری (013/0P=) را نشان داد.
نتیجه‌گیری: انجام تمرین استقامتی همراه با تحریک الکتریکی به‌صورت جداگانه و تلفیق آن‌ها منجر به کاهش میزان کورتیکوسترون و cTnI نمونه های انفارکته میشود و به‌نظر می‌رسد در بهبود شرایط بیماران مبتلا به انفارکتوس قلبی مؤثر است.
روش کار: در این مطالعه تجربی کنترل شده با گروه شاهد50 سر موش صحرایی نژاد ویستار (8 هفته‌ای با وزن30±130 گرم) به‌طور تصادفی به 5 گروه سالم، انفارکته، انفارکته-تمرین استقامتی، انفارکته-تحریک الکتریکی و انفارکته-تحریک الکتریکی-تمرین استقامتی تقسیم شدند. سپس انفارکتوس میوکارد با استفاده از دو تزریق زیرجلدی ایزوپروترونول (150 میلی‌گرم/کیلوگرم) به فاصلۀ 24 ساعت در گروه‌های انفارکته القاء گردید. گروه‌های مداخله برای یک جلسه تحت تحریک الکتریکی (دستگاه فوت شوک برای 5/0 میلی‌آمپر و 20 دقیقه) و تمرین استقامتی (تردمیل با سرعت 20 متر/دقیقه برای 1 ساعت) قرار گرفتند. سپس بلافاصله بعد از مداخله، سطوح سرمی CORT و cTnIبررسی شدند. برای آنالیز داده‌ها از آزمون آنووآ یکطرفه و تعقیبی توکی در سطح معنی‌داری 05/0>P استفاده شد.
یافته‌ها: نتایج نشان داد که انفارکتوس میوکارد موجب افزایش سطوح سرمی CORT و cTnIمیشود. از طرفی میزان CORTدر گروه‌های تمرین استقامتی (0008/0P=)، تحریک الکتریکی (032/0P=) و تحریک الکتریکی-تمرین استقامتی (044/0P=) کاهش معنی‌داری نسبت به گروه انفارکتوس میوکارد داشته است. همچنین مقادیر cTnIتنها در گروه تمرین استقامتی با انفارکتوس میوکارد کاهش معنی‌داری (013/0P=) را نشان داد.
نتیجه‌گیری: انجام تمرین استقامتی همراه با تحریک الکتریکی به‌صورت جداگانه و تلفیق آن‌ها منجر به کاهش میزان کورتیکوسترون و cTnI نمونه های انفارکته میشود و به‌نظر می‌رسد در بهبود شرایط بیماران مبتلا به انفارکتوس قلبی مؤثر است.
نوع مطالعه: پژوهشي |
موضوع مقاله:
فیزیولوژی ورزش
| بازنشر اطلاعات | |
 |
این مقاله تحت شرایط Creative Commons Attribution-NonCommercial 4.0 International License قابل بازنشر است. |