زمینه و هدف: خیانت اینترنتی هم ممکن است مانند خیانت در دنیای واقعی، موجب اختلافات زناشویی، جدایی و حتی طلاق شود. خیانت از هر نوعی که باشد به رابطه آسیب‌زده و موجب سلب اعتماد میان زوج‌ها می شود. هدف از انجام پژوهش حاضر، شناسایی تجربه‌ی رفتارهای توجیه گر افراد درگیر در خیانت اینترنتی بود. 
روش کار: با توجه به هدف پژوهش در این مطالعه از روش پدیدارشناسی استفاده شد. نمونه‌گیری در این پژوهش از نوع هدفمند و گلوله برفی بود و تعداد مشارکت‌کنندگان را رسیدن به اشباع نظری تعیین کرد. در این مطالعه با 12 زن و مرد دارای تجربه خیانت اینترنتی مصاحبه‌ی نیمه ساختاریافته، انجام گرفت. پس از گردآوری داده‌ها، تحلیل یافته‌ها با روش تحلیل تفسیری دیکلمن، آلن و تانر انجام شد. برای کدگذاری و طبقه‌بندی داده‌ها از نرم‌افزار مکس-کیو-دی-ای 2020 نیز استفاده شد.
یافته ‏ها: تجزیه‌وتحلیل داده‌ها منجر به کشف 2 مضمون اصلی،11زیر مضمون و 84 کد اولیه شد. مضامین  این مطالعه، توجیه‌کننده‌های درون فردی (با زیر مضامین خودفریبی و خود محق پنداری، خودتسکین بخشی غیرمسئولانه، بازداری زدایی در چت، جبران غیرمسئولانه نیازها، غلبه امیال و نیازها بر بازداری‌های ارزشی،تجربه رفتارهای اعتیادگونه) و توجیه‌کننده‌های بین فردی (با زیر مضامین تعارض گریزی، تلافی جویی، حل مسئله ناسالم و صمیمیت فزاینده در چت‌های روزمره با شخص سوم)  بود.
نتیجه‌گیری: نتایج نشان داد که راهبردهای توجیهی خیانت اینترنتی تفاوت‌ها و شباهت‌هایی با خیانت سنتی دارند.