جلد 28، شماره 7 - ( 7-1400 )                   جلد 28 شماره 7 صفحات 36-26 | برگشت به فهرست نسخه ها

Research code: IR.IAU.TMU.REC.1398.102
Ethics code: IR.IAU.TMU.REC.1398.102
Clinical trials code: IR.IAU.TMU.REC.1398.102

XML English Abstract Print


دانشگاه پیام نور، تهران، ایران ، rafiepoor2000@yahoo.com
چکیده:   (1223 مشاهده)
زمینه و هدف: اتحاد درمانی مرکز ثقل اثر بخشی روان درمانی است و شناسایی متغیرهای مربوط به آن دارای اهمیت است. هدف از مطالعه حاضر، بررسی رابطه سبک­های دلبستگی و اتحاد درمانی در روان درمانگران و نقش میانجی بهزیستی روانشناختی در این رابطه بود.
روش کار: جامعه آماری پژوهش حاضر شامل تمامی روان درمانگران و مشاوران عضو سازمان نظام روانشناسی در شهر تهران در سال 1398 بود که از طریق روش نمونه­گیری هدفمند و مبتنی بر معیارهای ورود و خروج تعداد 255 نفر از این بین انتخاب شدند. ابزار گردآوری داده­ها شامل مقیاس دلبستگی بزرگسالان، پرسشنامه بهزیستی روانشناختی و پرسشنامه اتحاد درمانی بود. برای تحلیل داده­ها از روش­های ضریب همبستگی پیرسون و تحلیل مسیر با بهره­گیری از نرم افزار ایموس استفاده شد.
یافته­ ها: طبق نتایج، سبک دلبستگی ایمن (**48/0) و بهزیستی روانشناختی (**27/0) با اتحاد درمانی دارای رابطه مثبت معنادار و سبک دلبستگی ناایمن (**39/0) با اتحاد درمانی دارای رابطه منفی معنادار در سطح 01/0 بودند. نتایج تحلیل مسیر نیز حاکی از نقش واسطه­ای بهزیستی روانشناختی در رابطه بین سبک­های دلبستگی و اتحاد درمانی بود.
نتیجه­ گیری: بر این اساس در زمینه طراحی اقدامات لازم به منظور افزایش و بهبود پاسخ روان درمانی و مشاوره، توجه به سبک دلبستگی درمانگران و بهزیستی روانشناختی در آنها از اهمیت خاصی برخوردار است.
متن کامل [PDF 954 kb]   (201 دریافت)    
نوع مطالعه: پژوهشي | موضوع مقاله: روانشناسی بالینی

بازنشر اطلاعات
Creative Commons License این مقاله تحت شرایط Creative Commons Attribution-NonCommercial 4.0 International License قابل بازنشر است.