جلد 27، شماره 10 - ( 10-1399 )
جلد 27 شماره 10 صفحات 150-135 |
برگشت به فهرست نسخه ها
Research code: IR.SSRC.REC.1399.034
Ethics code: IR.SSRC.REC.1399.034
Clinical trials code: IR.SSRC.REC.1399.034
دانشگاه آزاد اسلامی واحد علوم و تحقیقات، تهران، ایران ، abednazari@gmail.com
چکیده: (7183 مشاهده)
زمینه و هدف: دیابت نوع دو شایع‌ترین بیماری غدد درون ریز است که بهدلیل عدم تحمل گلوکز در اثر برهمخوردن تعادل بین ذخایر و تقاضای انسولین رخ میدهد. هدف پژوهش تاثیرتعاملی تمرین تناوبی شدید و ژل رویال n کروموزومی بر بر بیان ژن G6Pase هپاتوسیت‌های کبدی و سطوح گلوکز و مقاومت به انسولین رت‌های دیابتی نوع دو بود.
روش کار: جامعه آماری پژوهش حاضر را موشهای صحرایینر (45-35 روزه) تشکیل میدادند. پس از20 هفته تغذیه با رژیم پرچرب با تزریق درون صفاقی 25 میلیگرم STZ به ازای کیلوگرم وزن موشها دیابتی شدند. موشهایی که گلوکز ناشتای آنها بین150 تا400 میلیگرمدردسیلیتر بود دیابتی نوع دوم در نظر گرفته شد. موشهای دیابتی در 4 گروه کنترل (6 سر)، تمرین تناوبی (8 سر)، ژل رویال (7 سر) ، تمرین تناوبی شدید- ژل رویال (8 سر) گروه بندی و پروتکل تمرینی و گاواژ ژل رویال روی آنها اجرا شد. هشت هفته تمرین تناوبی شدید ، پنج جلسه در هفته با تناوب شدید 2 دقیقهای80 تا 90 درصد VO2max و تناوب استراحت یک دقیقهای با 50 تا 56 درصدVO2max اجرا شد. ژل رویال بصورت گاواژ به میزان 100 میلی گرم برکیلوگرم 5 روز در هفته داده شد. داده ها با استفاده از تحلیل واریانس یکراهه و تحلیل واریانس دوراهه تحلیل شد.
یافته‌ها: در مقایسه با گروه کنترل، تمرین تناوبی شدید به کاهش معنی دار گلوکز و شاخص مقاومت به انسولین منجر شد. تمرین تناوبی شدید و ژل رویال همچنین به افزایش بیان G6Pase در سلول های کبدی در مقایسه با گروه کنترل منجر شد.
نتیجه‌گیری: بهبود نیمرخ گلیسیمیک در پاسخ به تمرینات تناوبی شدید و ژل رویال در رت های دیابتی را می توان به تغییرات سطوح گلوکز و انسولین و نیز تغییر در بیان ژن G6Pase کبدی نسبت داد.
روش کار: جامعه آماری پژوهش حاضر را موشهای صحرایینر (45-35 روزه) تشکیل میدادند. پس از20 هفته تغذیه با رژیم پرچرب با تزریق درون صفاقی 25 میلیگرم STZ به ازای کیلوگرم وزن موشها دیابتی شدند. موشهایی که گلوکز ناشتای آنها بین150 تا400 میلیگرمدردسیلیتر بود دیابتی نوع دوم در نظر گرفته شد. موشهای دیابتی در 4 گروه کنترل (6 سر)، تمرین تناوبی (8 سر)، ژل رویال (7 سر) ، تمرین تناوبی شدید- ژل رویال (8 سر) گروه بندی و پروتکل تمرینی و گاواژ ژل رویال روی آنها اجرا شد. هشت هفته تمرین تناوبی شدید ، پنج جلسه در هفته با تناوب شدید 2 دقیقهای80 تا 90 درصد VO2max و تناوب استراحت یک دقیقهای با 50 تا 56 درصدVO2max اجرا شد. ژل رویال بصورت گاواژ به میزان 100 میلی گرم برکیلوگرم 5 روز در هفته داده شد. داده ها با استفاده از تحلیل واریانس یکراهه و تحلیل واریانس دوراهه تحلیل شد.
یافته‌ها: در مقایسه با گروه کنترل، تمرین تناوبی شدید به کاهش معنی دار گلوکز و شاخص مقاومت به انسولین منجر شد. تمرین تناوبی شدید و ژل رویال همچنین به افزایش بیان G6Pase در سلول های کبدی در مقایسه با گروه کنترل منجر شد.
نتیجه‌گیری: بهبود نیمرخ گلیسیمیک در پاسخ به تمرینات تناوبی شدید و ژل رویال در رت های دیابتی را می توان به تغییرات سطوح گلوکز و انسولین و نیز تغییر در بیان ژن G6Pase کبدی نسبت داد.
نوع مطالعه: پژوهشي |
موضوع مقاله:
فیزیولوژی ورزش
| بازنشر اطلاعات | |
 |
این مقاله تحت شرایط Creative Commons Attribution-NonCommercial 4.0 International License قابل بازنشر است. |