جلد 29، شماره 4 - ( 4-1401 )
جلد 29 شماره 4 صفحات 223-214 |
برگشت به فهرست نسخه ها
Ethics code: IR.PNU.REC.1398.059
Download citation:
BibTeX | RIS | EndNote | Medlars | ProCite | Reference Manager | RefWorks
Send citation to:
BibTeX | RIS | EndNote | Medlars | ProCite | Reference Manager | RefWorks
Send citation to:
Shabanloo M, Barzegari A, Naghibi S, Hanani M. Comparison of Three Methods of Aerobic Exercise with Different Intensities on the Expression of Ppary1 Gene in Subcutaneous Adipose Tissue of Vistar Male Rats. RJMS 2022; 29 (4) :214-223
URL: http://rjms.iums.ac.ir/article-1-6339-fa.html
URL: http://rjms.iums.ac.ir/article-1-6339-fa.html
شعبانلو مریم، برزگری علی، نقیبی سعید، حنانی معصومه. مقایسه سه روش تمرین هوازی با شدتهای مختلف بر بیان ژن ppary1 در بافت چربی زیر جلدی رتهای نر نژاد ویستار. مجله علوم پزشکی رازی. 1401; 29 (4) :214-223
استادیار، گروه تربیت بدنی و علوم ورزشی، دانشگاه پیام نور، صندوق پستی 3697-19395 تهران، ایران ، ali_barzegari@pnu.ac.ir
چکیده: (183 مشاهده)
زمینه و هدف: پروتئینppary یکی از پروتئینهای کلیدی در تبدیل بافت چربی سفید به قهوهای میباشد، اما هنوز نقش تمرینات با شدتهای متفاوت بر محتوای این پروتئین در بافت چربی زیر جلدی بررسی نشده است. لذا هدف از پژوهش حاضر تاثیر سه شیوه تمرینی HIIT،HIT وMIT بر بیان دو ژن ppary1 وppary2 در بافت چربی زیر پوستی موشهای نر ویستار بود.
روش کار: تعداد ۳۲ سر رت نر نژاد ویستار به صورت تصادفی در ۴ گروه هشتتایی کنترل، تمرین تداومی با شدت متوسط، تمرین تداومی با شدت زیاد، تمرین تناوبی پرشدت قرار گرفتند. ۲۴ ساعت پس از آخرین جلسه تمرینی، رتها بیهوش شدند و نمونهی بافت چربی زیرپوستی رتها استخراج و جهت تعیین میزان بیان ژنهای pparγ1با استفاده از روش آزمایشگاهی RT-PCR مورد بررسی قرار گرفتند. جهت بررسی تفاوت بینگروهی متغیرهای دارای توزیع طبیعی از آزمون آماری تجزیهوتحلیل واریانس یکطرفه و آزمون تعقیبی توکی استفاده شد.
یافتهها: نتایج نشان داد، اگرچه انجام هر سه پروتکل تمرینی باعث افزایش بیان ژنهای pparγ1 نسبت به گروه کنترل شد، با این حال تفاوت معناداری میان گروههای تمرینی در تغییرات pparγ1 مشاهده نشد، ضمن آنکه افزایش بیان این ژن در گروههای تداومی با شدت زیاد و قابل توجه بود.
نتیجهگیری: تمرینات ورزشی MIT و HIT و HIIT سبب افزایش بیان ژن pparγ1 میشوند، اما افزایش بیان ژن pparγ1 در بین گروه تمرینی HIT نسبت به بقیه گروههای تمرینی افزایش بیشتری نشان داد که به نظر میرسد افزایش بیان این ژن به طول مدت اجرای تمرین بستگی دارد.
روش کار: تعداد ۳۲ سر رت نر نژاد ویستار به صورت تصادفی در ۴ گروه هشتتایی کنترل، تمرین تداومی با شدت متوسط، تمرین تداومی با شدت زیاد، تمرین تناوبی پرشدت قرار گرفتند. ۲۴ ساعت پس از آخرین جلسه تمرینی، رتها بیهوش شدند و نمونهی بافت چربی زیرپوستی رتها استخراج و جهت تعیین میزان بیان ژنهای pparγ1با استفاده از روش آزمایشگاهی RT-PCR مورد بررسی قرار گرفتند. جهت بررسی تفاوت بینگروهی متغیرهای دارای توزیع طبیعی از آزمون آماری تجزیهوتحلیل واریانس یکطرفه و آزمون تعقیبی توکی استفاده شد.
یافتهها: نتایج نشان داد، اگرچه انجام هر سه پروتکل تمرینی باعث افزایش بیان ژنهای pparγ1 نسبت به گروه کنترل شد، با این حال تفاوت معناداری میان گروههای تمرینی در تغییرات pparγ1 مشاهده نشد، ضمن آنکه افزایش بیان این ژن در گروههای تداومی با شدت زیاد و قابل توجه بود.
نتیجهگیری: تمرینات ورزشی MIT و HIT و HIIT سبب افزایش بیان ژن pparγ1 میشوند، اما افزایش بیان ژن pparγ1 در بین گروه تمرینی HIT نسبت به بقیه گروههای تمرینی افزایش بیشتری نشان داد که به نظر میرسد افزایش بیان این ژن به طول مدت اجرای تمرین بستگی دارد.
نوع مطالعه: پژوهشي |
موضوع مقاله:
فیزیوتراپی ورزشی
ارسال پیام به نویسنده مسئول
| بازنشر اطلاعات | |
 |
این مقاله تحت شرایط Creative Commons Attribution-NonCommercial 4.0 International License قابل بازنشر است. |
