جلد 28، شماره 10 - ( 10-1400 )
جلد 28 شماره 10 صفحات 111-102 |
برگشت به فهرست نسخه ها
Research code: مقاله مستخرج از رساله دکتری است
Ethics code: Ethical code: NO.19.33.2018
دانشیار فیزیولوژی ورزشی، گروه فیزیولوژی ورزش، واحد ساری، دانشگاه آزاد اسلامی، ساری، ایران ، Parvin.farzanegi@gmail.com
چکیده: (1782 مشاهده)
زمینه و هدف: استئوآرتریت یک بیماری مزمن دژنراتیو غضروف مفصلی و شایع‌ترین نوع آرتریت است. هدف مطاله حاضر تبیین تاثیر هشت هفته تمرین هوازی با شدت متوسط و تزریق سلولهای بنیادی مزانشیمی (MSCs) بر بیان ژن Beclin-1، Mir-155وmTOR بافت غضروف آسیب دیده در موش‌های صحرایی مبتلا به استئوآرتریت زانو بود.
روش کار: در این مطالعه تجربی 35 سر موش صحرایی نر بالغ ویستار (با میانگین وزن 10±210 گرم ) به طور تصادفی به پنج گروه سالم، استئوآرتریت، استئوآرتریت + تمرین هوازی، استئوآرتریت+ سلولهای بنیادی مزانشیمی و گروه استئوآرتریت+ تمرین هوازی + سلولهای بنیادی مزانشیمی تقسیم شدند. استئوآرتریت به روش جراحی انجام شد. تمرین ورزشی شامل دویدن روی نوارگردان به مدت هشت هفته، پنج جلسه در هفته، هر جلسه 35-45 دقیقه و با سرعت 18 متر در دقیقه بود. گروه سلولهای بنیادی مزانشیمی به مقدار 106×1 سلول بنیادی مزانشیمی بر کیلوگرم از طریق تزریق داخل مفصلی زانو دریافت کردند. 48 ساعت پس از آخرین جلسه تمرین و در وضعیت 12 ساعت ناشتایی نمونه‌های غضروف زانو جدا شد و بیان ژن Mir-155،Beclin-1 وmTOR به روش R-T PCR اندازه‌گیری شد.
یافته‌ها: نتایج نشان داد استئوآرتریت موجب کاهش بیان ژن Beclin-1 و افزایش Mir-155 و mTOR بافت غضروف شد. اما تمرین، سلولهای بنیادی مزانشیمی و مداخله تمرین + سلولهای بنیادی مزانشیمی این روند معکوس بود (009/0P≤). همچنین بین گروههای تمرین سلولهای بنیادی مزانشیمی با تمرین + سلولهای بنیادی مزانشیمی تفاوت معناداری مشاهده نشد (05/0P>).
نتیجه گیری: با توجه به نتایج تحقیق پیشنهاد میشود افراد مبتلا به استئوآرتریت از تمرین ورزشی با شدت متوسط و سلول بنیادی جهت بهبود بیان ژنهای اتوفاژی غضروف مفصلی استفاده کنند.
روش کار: در این مطالعه تجربی 35 سر موش صحرایی نر بالغ ویستار (با میانگین وزن 10±210 گرم ) به طور تصادفی به پنج گروه سالم، استئوآرتریت، استئوآرتریت + تمرین هوازی، استئوآرتریت+ سلولهای بنیادی مزانشیمی و گروه استئوآرتریت+ تمرین هوازی + سلولهای بنیادی مزانشیمی تقسیم شدند. استئوآرتریت به روش جراحی انجام شد. تمرین ورزشی شامل دویدن روی نوارگردان به مدت هشت هفته، پنج جلسه در هفته، هر جلسه 35-45 دقیقه و با سرعت 18 متر در دقیقه بود. گروه سلولهای بنیادی مزانشیمی به مقدار 106×1 سلول بنیادی مزانشیمی بر کیلوگرم از طریق تزریق داخل مفصلی زانو دریافت کردند. 48 ساعت پس از آخرین جلسه تمرین و در وضعیت 12 ساعت ناشتایی نمونه‌های غضروف زانو جدا شد و بیان ژن Mir-155،Beclin-1 وmTOR به روش R-T PCR اندازه‌گیری شد.
یافته‌ها: نتایج نشان داد استئوآرتریت موجب کاهش بیان ژن Beclin-1 و افزایش Mir-155 و mTOR بافت غضروف شد. اما تمرین، سلولهای بنیادی مزانشیمی و مداخله تمرین + سلولهای بنیادی مزانشیمی این روند معکوس بود (009/0P≤). همچنین بین گروههای تمرین سلولهای بنیادی مزانشیمی با تمرین + سلولهای بنیادی مزانشیمی تفاوت معناداری مشاهده نشد (05/0P>).
نتیجه گیری: با توجه به نتایج تحقیق پیشنهاد میشود افراد مبتلا به استئوآرتریت از تمرین ورزشی با شدت متوسط و سلول بنیادی جهت بهبود بیان ژنهای اتوفاژی غضروف مفصلی استفاده کنند.
نوع مطالعه: پژوهشي |
موضوع مقاله:
فیزیولوژی ورزش
| بازنشر اطلاعات | |
 |
این مقاله تحت شرایط Creative Commons Attribution-NonCommercial 4.0 International License قابل بازنشر است. |