Ethics code: IR.UI.REC.1398.023
استاد، گروه آسیب شناسی ورزشی و حرکات اصلاحی، دانشکده علوم ورزشی، گروه آسیب شناسی ورزشی و حرکات اصلاحی، دانشگاه اصفهان، اصفهان، ایران ، dr.khayam@yahoo.com
چکیده: (1264 مشاهده)
زمینه و هدف: ولگوس زانو حین فرود یکی از ریسک فاکتورهای بیومکانیکی آسیب غیربرخوردی لیگامان صلیبی قدامی (ACL) است. بین ضعف عضلات آبداکتور و اکسترنال روتاتور هیپ و ولگوس زانو ارتباط معنیداری وجود دارد. لذا هدف از تحقیق حاضر بررسی تاثیر تقویت ایزوله عضلات آبداکتور و اکسترنال روتاتور هیپ بر ولگوس پویای زانو طی فرود تک پا بود.
روش کار: سی دو مرد دارای ولگوس زانو بیش از 8 درجه بصورت تصادفی در دو گروه تمرینی (16 نفر) و کنترل (16 نفر) قرار گرفتند. سپس گروه تمرینی سه جلسه در هفته و به مدت هشت هفته تمرینات تقویتی عضلات آبداکتور و اکسترنال روتاتور هیپ را بصورت دو طرفه انجام دادند. در مرحله پیش و پس آزمون، قدرت عضلات هیپ با استفاده از دینامومتر ایزوکنتیک (کین کام) و اطلاعات کینماتیک طی سه حرکت پرش و فرود ثبت و زاویه ولگوس زانو با استفاده از نرم افزارهای QTM و Visual 3D محاسبه شد.
یافتهها: درخصوص قدرت عضلات هیپ و ولگوس زانو، نتایج تحلیل بین گروهی تفاوت معنیداری را نشان داد. آزمودنیهای گروه تمرینی پس از 8 هفته افزایش معنیداری به ترتیب در گشتاور کانسنتریک و اکسنتریک آبداکشن (001/0P<)، (004/0P=) و اکسترنال روتیشن هیپ (007/0P=) ، (001/0P=) و نیز کاهش معنیداری را در حداکثر میزان و دامنه حرکت ولگوس زانو (02/0P=) ، (04/0P=) نشان دادند. در گروه کنترل هیچکدام از متغیرها تغییر معنیداری نداشت (05/0<P).
نتیجه گیری: هشت هفته تمرینات تقویتی ایزوله عضلات آبداکتور و اکسترنال روتاتور هیپ در بهبود قدرت و راستای اندام تحتانی موثر بوده است. این تمرینات با کاهش زاویه ولگوس زانو ممکن است خطر بروز آسیب غیربرخوردی ACL را کاهش دهد.
نوع مطالعه:
پژوهشي |
موضوع مقاله:
فیزیوتراپی ورزشی