جلد 27، شماره 5 - ( 5-1399 )
جلد 27 شماره 5 صفحات 164-153 |
برگشت به فهرست نسخه ها
دانشگاه محقق اردبیلی ، marjanmirzaie90@gmail.com
چکیده: (2368 مشاهده)
زمینه و هدف: داغدیدگی اثرات زیانباری بر افراد میگذارد و جنبههای مختلف زندگی و به تبع آن کیفیت زندگی را تحت تاثیر قرار میدهد. بنابراین شناسایی عوامل ارتقادهنده کیفیت زندگی حائز اهمیت است. لذا پژوهش حاضر با هدف پیشبینی کیفیت زندگی افراد داغدیده براساس هوش معنوی با توجه به نقش میانجی تاب آوری انجام شد.
روش کار: پژوهش از نوع توصیفی- همبستگی بود. جامعه آماری شامل افراد داغدیده شهر قزوین که 1-6 ماه از فوت عزیزانشان میگذشت بود. 109 نفر از این جامعه با روش نمونهگیری خوشهای انتخاب شدند و به ابزارهای پژوهش شامل پرسشنامه تاب آوری کانر و دیویدسون، هوش معنوی کینگ وکیفیت زندگی سازمان بهداشت جهانی پاسخ دادند. دادههای جمعآوری شده با استفاده از روشهای آمار توصیفی و مدل تحلیل مسیر، تحلیل شد.
یافتهها: نتایج نشان داد تفکر وجودی انتقادی، توسعه حالت هوشیاری و آگاهی متعالی توانستند به صورت مستقیم و معنادار، کیفیت زندگی را پیشبینی نمایند اما ارائه معنای شخصی نتوانست به صورت مستقیم، کیفیت زندگی را پیشبینی کند. متغیر تابآوری نیز توانست به صورت مستقیم و معنادار، کیفیت زندگی را پیشبینی کند. همچنین تابآوری دارای نقش میانجی در رابطهی بین ارائه معنای شخصی و کیفیت زندگی بود و ارائه معنای شخصی توانست به صورت غیرمستقیم و به واسطهی تابآوری، کیفیت زندگی را پیشبینی نماید. مجموعه متغیرهای پیشبین حاضر در مدل 30/55 از واریانس کیفیت زندگی را تبیین نمودند.
نتیجهگیری: توجه به هوش معنوی و تلاش برای تقویت آن در افراد و لزوم توجه به اهمیت آن در هنگام مواجهه با چالشها و حوادث زندگی و آموزش آن میتواند از طریق افزایش تاب آوری به ارتقا کیفیت زندگی افراد داغدیده کمک کند.
روش کار: پژوهش از نوع توصیفی- همبستگی بود. جامعه آماری شامل افراد داغدیده شهر قزوین که 1-6 ماه از فوت عزیزانشان میگذشت بود. 109 نفر از این جامعه با روش نمونهگیری خوشهای انتخاب شدند و به ابزارهای پژوهش شامل پرسشنامه تاب آوری کانر و دیویدسون، هوش معنوی کینگ وکیفیت زندگی سازمان بهداشت جهانی پاسخ دادند. دادههای جمعآوری شده با استفاده از روشهای آمار توصیفی و مدل تحلیل مسیر، تحلیل شد.
یافتهها: نتایج نشان داد تفکر وجودی انتقادی، توسعه حالت هوشیاری و آگاهی متعالی توانستند به صورت مستقیم و معنادار، کیفیت زندگی را پیشبینی نمایند اما ارائه معنای شخصی نتوانست به صورت مستقیم، کیفیت زندگی را پیشبینی کند. متغیر تابآوری نیز توانست به صورت مستقیم و معنادار، کیفیت زندگی را پیشبینی کند. همچنین تابآوری دارای نقش میانجی در رابطهی بین ارائه معنای شخصی و کیفیت زندگی بود و ارائه معنای شخصی توانست به صورت غیرمستقیم و به واسطهی تابآوری، کیفیت زندگی را پیشبینی نماید. مجموعه متغیرهای پیشبین حاضر در مدل 30/55 از واریانس کیفیت زندگی را تبیین نمودند.
نتیجهگیری: توجه به هوش معنوی و تلاش برای تقویت آن در افراد و لزوم توجه به اهمیت آن در هنگام مواجهه با چالشها و حوادث زندگی و آموزش آن میتواند از طریق افزایش تاب آوری به ارتقا کیفیت زندگی افراد داغدیده کمک کند.
نوع مطالعه: پژوهشي |
موضوع مقاله:
روانشناسی بالینی
| بازنشر اطلاعات | |
 |
این مقاله تحت شرایط Creative Commons Attribution-NonCommercial 4.0 International License قابل بازنشر است. |