جلد 26، شماره 7 - ( 7-1398 )
جلد 26 شماره 7 صفحات 130-124 |
برگشت به فهرست نسخه ها
استادیار، گروه طب سالمندی، مرکز تحقیقات و توسعه بالینی بیمارستان فیروزآبادی، دانشگاه علوم پزشکی ایران، تهران، ایران ، niksolat.m@iums.ac.ir
چکیده: (3295 مشاهده)
زمینه و هدف: بیماری فیبرومیالژی که یک سندرم درد، خستگی مزمن است باعث کاهش قابل ملاحظه کیفیت زندگی در این بیماران می‌شود. در این مطالعه اثر تحریک الکتریکی مغز با جریان مستقیم را بر روی کیفیت زندگی در سالمندان با فیبرومیالژی بررسی کردیم.
روش کار: در این مطالعه کارآزمایی بالینی دو سو کور تصادفی شده ۵۰ نفر زن سالمند با فیبرومیالژیا به طور تصادفی در دو گروه مداخله ،کنترل قرار گرفتند. گروه مداخله جریان الکتریکی مستقیم بر روی جمجمه به ناحیه کورتکس حرکتی اولیه (قطب مثبت) و منطقه سوپراربیتال سمت متقابل (قطب منفی)، به شدت ۲ میلی آمپر برای ۲۰ دقیقه در طی 10 جلسه را دریافت نمودند. گروه کنترل تحریک الکتریکی ساختگی را دریافت کردند.کیفیت زندگی با استفاده از پرسشنامه FIQ، SF-36 برای دو گروه قبل از انجام مداخله، فورا پس از آخرین جلسه، یک ماه پس از آخرین جلسه تکمیل شد. همچنین پرسشنامه افسردگی بک، اضطراب همیلتون نیز برای هر دو گروه تکمیل شد.
یافته‌ها: کیفیت زندگی در دو گروه کنترل، مداخله قبل از شروع درمان، بلافاصله بعد از آخرین جلسه، یک ماه بعد از آخرین جلسه به ترتیب با پرسشنامه ی FIQ، 84/58،4/58 (796/0p=)، 17/56،26/49 (020/0p=)، 86/57، 32/52 (050/0p=) و پرسشنامه SF-36 به ترتیب ۳۸/۰۴، ۴۱/۲۱ (413/0p=)، ۴۵/۴۹، ۴۹/ ۸۴ (376/0p=) و ۴۰/۴۰، ۴۵/۳۸ (138/0p=) بود. سطح اضطراب و افسردگی در دو گروه کنترل، مداخله نیز به ترتیب ۲۰/۳۶، ۱۸/۸۴ (219/0p=)، ۱۶/۶۸، ۱۵/۵۲ (106/0p=) و ۱۸/۰۰، ۱۶/۱۲ (112/0p=) بود.
نتیجه‌گیری: علی رغم نتایج سایر مطالعات، در مطالعه حاضرکیفیت زندگی، در دو گروه مداخله و کنترل این تفاوت قابل ملاحظه نبود. همچنین شدت اضطراب، افسردگی علی رغم کاهش، در این دو گروه تفاوت قابل ملاحظه نشان نداد.
روش کار: در این مطالعه کارآزمایی بالینی دو سو کور تصادفی شده ۵۰ نفر زن سالمند با فیبرومیالژیا به طور تصادفی در دو گروه مداخله ،کنترل قرار گرفتند. گروه مداخله جریان الکتریکی مستقیم بر روی جمجمه به ناحیه کورتکس حرکتی اولیه (قطب مثبت) و منطقه سوپراربیتال سمت متقابل (قطب منفی)، به شدت ۲ میلی آمپر برای ۲۰ دقیقه در طی 10 جلسه را دریافت نمودند. گروه کنترل تحریک الکتریکی ساختگی را دریافت کردند.کیفیت زندگی با استفاده از پرسشنامه FIQ، SF-36 برای دو گروه قبل از انجام مداخله، فورا پس از آخرین جلسه، یک ماه پس از آخرین جلسه تکمیل شد. همچنین پرسشنامه افسردگی بک، اضطراب همیلتون نیز برای هر دو گروه تکمیل شد.
یافته‌ها: کیفیت زندگی در دو گروه کنترل، مداخله قبل از شروع درمان، بلافاصله بعد از آخرین جلسه، یک ماه بعد از آخرین جلسه به ترتیب با پرسشنامه ی FIQ، 84/58،4/58 (796/0p=)، 17/56،26/49 (020/0p=)، 86/57، 32/52 (050/0p=) و پرسشنامه SF-36 به ترتیب ۳۸/۰۴، ۴۱/۲۱ (413/0p=)، ۴۵/۴۹، ۴۹/ ۸۴ (376/0p=) و ۴۰/۴۰، ۴۵/۳۸ (138/0p=) بود. سطح اضطراب و افسردگی در دو گروه کنترل، مداخله نیز به ترتیب ۲۰/۳۶، ۱۸/۸۴ (219/0p=)، ۱۶/۶۸، ۱۵/۵۲ (106/0p=) و ۱۸/۰۰، ۱۶/۱۲ (112/0p=) بود.
نتیجه‌گیری: علی رغم نتایج سایر مطالعات، در مطالعه حاضرکیفیت زندگی، در دو گروه مداخله و کنترل این تفاوت قابل ملاحظه نبود. همچنین شدت اضطراب، افسردگی علی رغم کاهش، در این دو گروه تفاوت قابل ملاحظه نشان نداد.
نوع مطالعه: پژوهشي |
موضوع مقاله:
روماتولوژی
| بازنشر اطلاعات | |
 |
این مقاله تحت شرایط Creative Commons Attribution-NonCommercial 4.0 International License قابل بازنشر است. |