جلد 27 - ویژه نامه روانشناسی                   جلد 27 - ویژه نامه روانشناسی صفحات 218-209 | برگشت به فهرست نسخه ها

XML English Abstract Print


دانشگاه پیام نور، تهران، ایران ، sharifzad2007@yahoo.com
چکیده:   (1800 مشاهده)
زمینه و هدف: هدف مطالعه حاضر تعیین اثربخشی خانواده درمانی رفتاری-شناختی استوارت بر خود بیمارانگاری و هیستری در معلمان زن آموزش و پرورش است.
روش کار: روش پژوهش حاضر از نوع نیمه آزمایشی، پیش آزمون پس آزمون با گروه کنترل است که مداخله درمانی روی گروه آزمایش انجام شده است. جامعه آماری پژوهش حاضر 24 نفر از معلمان زن آموزش و پرورش مقطع متوسطه شهرستان نقده به شیوه نمونه­گیری هدفمند انتخاب شده و در دو گروه آزمایش (12 نفر) وکنترل (12 نفر) گروه­بندی گردید. طی هشت جلسه درمانی، خانواده درمانی شناختی- رفتاری استوارت قرار گرفت و نتایج با گروه کنترل مقایسه گردید. جهت تجزیه و تحلیل اطلاعات، از آمار توصیفی (فراوانی، در صد فراوانی) و استنباطی از آزمون کولموگراف- اسمیرنف، آزمون لوین برای بررسی همگونی واریانس­ها و از آزمون شیب رگرسیون برای همگونی شیب استفاده شد و همچنین برای آزمون همه فرضیه­های پژوهش از آزمون تحلیل کوواریانس تک متغیره (آزمون آنکوا) و مانوا استفاده گردید. بر مبنای معیار جنسیت و بر اساس بالا بودن نمره اختلال جسمانی شکل  آن‌ها از 65  در پرسش‌نامه MMPI) Minnesota Multiphasic Personality Inventory-) در مقیاس­های شماره 1 و 3 و بر اساس سابقه کار یکسان، متأهل بودن، و نداشتن مشکلات روانی دیگر، انتخاب شده و به منظور گردآوری اطلاعات مربوط به خودبیمارانگاری و هیستری از آزمون شخصیتی مینه سوتا MMPI استفاده می‌شود.
یافته‌ها: نتایج تحلیل نشان می‌دهد خانواده درمانی رفتاری- شناختی استوارت بر خود بیمارانگاری و هیستری در معلمان زن آموزش و پرورش موثر بوده و توانسته است اختلالات جسمانی شکل آن‌ها را به شکل  معناداری نسبت به گروه کنترل کاهش دهد.
نتیجه گیری: با توجه به نقش درمان­های روان‌شناختی نظری شناخت-رفتار درمانگری در از بین بردن علل روان‌شناختی زیربنایی اختلالات روان­تنی، پیشنهاد می‌شود یک برنامه آموزشی و درمانی خاص براساس خانواده درمانی شناختی رفتاری استوارت  برای دبیران به صورت کارگاه‌های آموزشی انجام شود.
متن کامل [PDF 713 kb]   (521 دریافت)    
نوع مطالعه: پژوهشي | موضوع مقاله: روان‌پزشکی

بازنشر اطلاعات
Creative Commons License این مقاله تحت شرایط Creative Commons Attribution-NonCommercial 4.0 International License قابل بازنشر است.