جلد 25، شماره 7 - ( مهر 1397 )                   جلد 25 شماره 7 صفحات 61-55 | برگشت به فهرست نسخه ها

XML English Abstract Print


دانشگاه علوم پزشکی تهران، تهران، ایران ، praji@tums.ac.ir
چکیده:   (3070 مشاهده)
زمینه و هدف: نقایص حسی از جمله عوارض شایع سکته ‌های مغزی هستند و مطالعات مختلف میزان شیوع این نقایص را در بیماران سکته مغزی بین 11 تا 85% گزارش نموده‌اند. این نقایص در اندام فوقانی همی پلژیک از فقدان حس‌های اولیه تا ادراکات پیچیده‌تر متفاوت هستند و سبب کاهش استفاده از اندام مبتلا، ضعف در دستکاری حرکتی ظریف اشیا، ضعف در مهارت‌های گرفتن می‌گردند و در نهایت منجر به کاهش سطح فعالیت در سمت مبتلا و نهایتاً کاهش کیفیت زندگی فرد می‌شوند. هدف از مطالعه حاضر بررسی تأثیر تحریکات حس سطحی و عمقی بر فعالیت‌های روزمره زندگی و عملکرد حرکتی اندام فوقانی بیماران سکته مغزی می‌باشد.
روش کار: این پژوهش از نوع مداخله‌ای کارآزمایی بالینی یک سویه کور بود که بر روی 60 بیمار سکته مغزی مزمن انجام شد. پیش از شروع مداخله عملکرد اندام فوقانی بیماران (آزمون Fugle-Meyer) و فعالیت‌های روزمره زندگی (آزمون Barthel) مورد ارزیابی قرار گرفتند و سپس درمان آغاز گردید. بیماران در این فاز به مدت 6 هفته تحت درمان تحریکات حس سطحی و عمقی قرار گرفتند. درمان بر پایه رویکرد رود انجام شد.
یافته‌ها: نتایج تحقیق حاضر نشان داد که بیماران گروه مداخله بهبودی معنی‌داری را در عملکرد حرکتی (0001/0p<) و فعالیت‌های روزمره زندگی اندام فوقانی نشان دادند (0001/0p<).
نتیجه‌گیری: بر اساس نتایج به دست آمده به نظر می‌رسد تحریکات حس سطحی و عمقی بر عملکرد حرکتی و فعالیت‌های روزمره زندگی اندام فوقانی بیماران سکته مغزی مزمن موثر می‌باشد.
 
متن کامل [PDF 648 kb]   (2101 دریافت)    
نوع مطالعه: پژوهشي | موضوع مقاله: کاردرمانی

بازنشر اطلاعات
Creative Commons License این مقاله تحت شرایط Creative Commons Attribution-NonCommercial 4.0 International License قابل بازنشر است.