زمینه و هدف: پیشرفت درعلم پزشکی و موفقیت در افزایش میزان بقای نوزادان آسیب پذیر، مسئله‌ی میزان تکامل عصبی این کودکان در آینده را مطرح کرده است. اختلالات تکاملی و رفتاری، شایع‌ترین مشکل در این نوزادان پس از ترخیص از بخش مراقبت ویژه نوزادان می‌باشد. طیف وسیعی از علل در بروز اختلالات تکاملی نقش دارند. با توجه به اهمیت موضوع و کمبود اطلاعات دقیق در خصوص عوامل خطر مربوطه، در این مقاله به بررسی عوامل مرتبط با اختلالات تکاملی نوزادان کم وزن با سابقه مراقبت در بخش مراقبت ویژه نوزادان پرداخته شد.
روش کار: این مطالعه کوهورت بر روی 76 نوزاد 24-4 ماهه با سابقه بستری در بخش مراقبت‌های ویژه بیمارستان حضرت زینب (س) شیراز با میانگین وزنی (1800گرم) انجام شد. این نوزادان بر اساس پرسشنامهASQ ارزیابی تکاملی گردیدند. اطلاعات با استفاده از آزمون‌های آماری تجزیه و تحلیل شدند.
یافته‌ها: در ارزیابی با آزمون ASQ، آزمون آماری ضریب همبستگی ارتباط معنی داری را بین اختلال تکاملی با تهویه مکانیکی، مدت زمان بستری، تزریق سورفکتانت و بتامتازون، تشخیص اولیه و نهایی بیماری­ها نشان نداد (1r<). آزمون T-Test تفاوت معنی داری را بین میانگین وجود زایمان پرخطر و میانگین انجام عمل احیای پیشرفته در کودکان دچار اختلال تکاملی و کودکان سالم نشان نداد (05/0p>).
نتیجه‌گیری: هرجند پیشرفت در تنفس درمانی، سیستم نظارت، روش‌های غیرتهاجمی، و مراقبت تکاملی، باعث کاهش مرگ و میر نوزادان نارس و کاهش عوارض درمان نارسی شده است، در این مطالعه ارتباطی بین وضعیت تکاملی کودکان 4 تا 24 ماهه نارس با مشکلات آن‌ها در بخش مراقبت‌های ویژه نوزادان دیده نشد. برای کسب نتایج تکاملی بهتر، بایستی اختلالات تکاملی را در سریع‌ترین زمان ممکن شناسایی کرده و توانبخشی نوزادان کم وزن را، در کوتاه­ترین زمان پس از ترخیص از بخش مراقبت ویژه آغاز نماییم.