زمینه و هدف: مراقبت از بیمار با کیفیت بالا، ارتباط موثر و مهارت‌های فردی برای پزشکان لازم است. هدف این مطالعه ارزیابی مهارت‌های ارتباطی و بین فردی دستیاران با استفاده از رویکرد 360 درجه بود.

روش کار: مطالعه از نوع کمی به روش بررسی مقطعی انجام گرفت. این پرسش‌نامه‌ها توسط 10 نفر از اعضاء هئیت علمی، دستیاران، پرستاران و بیماران تکمیل گردید. پاسخ‌ها پس از نمره‌دهی، وارد نرم‌افزار SPSS نسخه 17 گردید و با استفاده از آمار توصیفی و آزمون‌های مرتبط مثل T-TEST و ANOVA و ... در سطح معنی‌داری 05/0 تحلیل شد.

یافته‌ها: در مجموع، 326 فراگیر مورد ارزیابی قرار گرفتند. 149 مورد (7/45%) را مردان و 177 مورد (3/54%) را زنان تشکیل دادند. میانگین نمره استاد برابر 87/12 ± 98/80 (محدوده 22 تا 100)، میانگین نمره پرستار برابر 93/15 ± 36/79 (محدوده 33/13 تا 100)، میانگین نمره دستیار برابر 71/14±22/86 (محدوده 14 تا 100)، میانگین نمره بیمار برابر 12/18 ±51/77 (محدوده 16 تا 100) و میانگین کل نمرات نیز برابر 93/10 ± 23/81 (محدوده 32 تا 99) بود. تفاوت بین مردان و زنان تنها در میانگین نمره پرستاران مشاهده شد به نحوی که میانگین نمره پرستاری در مردان به مراتب بالاتر از زنان بود (78/15 ± 03/82 در برابر 76/15 ± 19/77، ارزش P برابر 010/0) در زمینه ارزیابی میانگین نمرات در فراگیران سال‌های گوناگون، فراگیران سال سه بالاتر از سایر فراگیران و پایین‌ترین نمرات نیز در کلیه موارد مربوط به فراگیران سال یک بود.

 نتیجه‌گیری: ارزیابی این توانمندی‌ها در پزشکان می‌تواند بازتابی مناسب از عملکرد برنامه آموزش قبل از فارغ‌التحصیلی و نیز آموزش مستمر پس از آن را فراهم آورد و منجر به بهبود مهارت‌های ارتباطی و بین فردی دستیاران گردد.