حدود پانزده هزار سال از قدمت ختنه می‌گذرد. ختنه یکی از قدیمی‌ترین اعمال جراحی است که روی کودکان پسر انجام می‌شده است. این عمل تا قبل از قرن نوزدهم اکثراً جنبه مذهبی و سنتی داشته است لیکن پس از آن با مشخص شدن فواید طبی (بهداشتی ـ درمانی) از نظر علمی هم در کشورهای پیشرفته توصیه و رایج گردیده است. این گزارش مربوط به بررسی 4700 مورد ختنه با پلاستی‌بل می‌باشد که به مدت 7 سال (سال 77-70) در زایشگاه شهید اکبرآبادی تهران انجام شده است. نتایج کلی مبین آن است که بهترین سن ختنه، دوران نوزادی است و از مهم‌ترین مزایای ثابت شده آن می‌توان به نقش پیشگیری کننده آن از عفونت ادراری (و عوارض خطرناک آن) و سرطان آلت تناسلی اشاره کرد. با توجه به مدارک موجود،‌هر چه کودک در سن کمتری ختنه شود از مزایای بیشتری بهره خواهد برد. بر این اساس ثابت شده تنها یک سرطان به‌طور قاطع قابل پیشگیری است و آن نیز سرطان آلت تناسلی پسران می‌باشد که با عمل ختنه زودهنگام (دوران نوزادی) محقق می‌شود. عوارض ناشی از ختنه (خونریزی، عفونت محل برش، تنگی مه‌آ و …) با انتخاب تکنیک مناسب و صرف دقت کافی حین عمل و پس از آن در اکثر موارد قابل پیشگیری است (به ویژه با استفاده از روش پلاستی‌بل) و در صورت بروز عوارض نیز درمانی آسان و کم هزینه دارد.