هدف: امروزه افزایش بیماران دارای نقص عضو و ارگان و همچنین وجود چالش‌های درمانی در محدوده پیوند اعضاء و انتقال عضو باعث تسریع درروند ایجاد علومی همچون پزشکی ترمیمی و مهندسی بافت شده است. موفقیت و پیشرفت در این عرصه مستلزم انتخاب یک داربست مناسب؛ به عنوان میانجی سیگنال‌های بیوشیمیایی و بیوفیزیکی است. ماتریکس خارج سلولی (ECM) به عنوان یک داربست می‌تواند برای مورفوژنز بافتی، تکثیر سلولی، مهاجرت، تمایز بافتی و حفظ این تمایز عمل کند. در این تحقیق از بافت ریه سلول زدایی شده خرگوش برای تهیه ماتریکس سه‌بعدی(داربست) استفاده شد.

روش کار: در این مطالعه تجربی به‌منظور تهیه داربست ابتدا از بافت ریه خرگوش نمونه‌برداری و نمونه‌های تهیه‌شده بر اساس روش‌های فیزیکی(Snap freezing) و شیمیایی(دترجنت SDS) سلول زدایی گردید. سپس جهت بررسی اعمال متقابل بین داربست و بافت بلاستمایی، داربست‌ها درون حلقه‌های بلاستمایی قرار داده شدند؛ و به مدت 30 روز به محیط کشت منتقل شدند. نمونه‌برداری از بافت بلاستما و داربست همراه آن هر 5 روز یک بار انجام گرفت.

نتایج: مطالعات بافتی و تصاویر میکروسکوپی، حذف سلول‌ها از داربست‌های آماده شده و ایجاد تخلخل در داربست بافت ریه را تائید نمود. به‌علاوه، نتایج مطالعات در مورد بلاستما و داربست همراه آن در روزهای مختلف پس از کشت رفتارهای مهاجرت، نفوذ، تقسیم و تمایز را نشان داد.

نتیجه‌گیری: نتایج نشان دادند که امکان تهیه یک داربست طبیعی سه‌بعدی از ریه به‌وسیله تیمار با SDS وجود دارد. داربست تهیه‌شده می‌تواند دارای اثر القایی بر رفتارهای سلولی از قبیل مهاجرت، نفوذ، تقسیم و احتمالاً تمایز باشد هرچند مطالعات بیشتری برای اثبات هویت سلول‌ها و سایر ویژگی‌های این داربست ضروری است. همچنین به نظر می‌رسد داربست حاصل از سلول زدایی بافت ریه می‌تواند به عنوان مدلی در تحقیقات مقدماتی مهندسی بافت ریه کاربرد داشته باشد.