زمینه و هدف: بیماری دیابت در دوران بارداری منجر به کاردیومیوپاتی هایپرتروفیک در جنین می‌شود. این مطالعه به منظور تعیین اثر دانه گیاه جو بر تغییرات بافتی قلب جنین‌های حاصل از بارداری موش‌های صحرایی دیابتی انجام شد.

روش کار: در این مطالعه تجربی 60 ر موش صحرایی ماده بالغ از نژاد ویستار به طور تصادفی در چهار گروه 15 تایی تقسیم شدند.گروه اول (کنترل) غذای معمولیو گروه دوم دانه گیاه جو (روزانه 10 گرم به ازای هر موش) مصرف نمودند. گروه‌های سوم و چهارم دیابتی شده با استرپتوزوتوسین ( mg/kg45) به ترتیب غذای معمولی و دانه گیاه جو مصرف نمودند. در روز 21 بارداری، جنین‌ها از شاخ رحمی خارج و طول سری-دمی و وزن آنان اندازه گیری شد. پس از پردازش بافتی، رنگ آمیزی H&E انجام و بافت قلب جنین‌ها از نظر هیستوپاتولوژیکی بررسی شد.

یافته‌ها: تغییرات ایجاد شده در اثر القای دیابت بر بافت قلب جنین‌ها شامل تغییر شکل کاردیومیوسیت‌ها بیشتر به صورت هایپرتروف، کاهش صفحات بینابینی و رشته‌های پورکنژ، التهاب و پرخونی در عروق، با مصرف جو تا حد زیادی کاهش یافته بود. طول سری- دمی جنین‌های گروه تجربی سوم نسبت به گروه کنترل کاهش معناداری نشان داد (05/0 p<) و تیمار جو در گروه دیابتی چهارم، اثری بر رفع آن نداشت. وزن جنین‌های گروه دیابتی سوم وچهارم نسبت به گروه‌های اول و دوم به طور غیر معناداری بیشتر بود. مصرف جو تا حدودی سبب تعدیل وزن جنین‌ها شد؛ ولی در مقایسه با گروه کنترل این کاهش وزن معنی‌دار نبود.

نتیجه‌گیری: مصرف دانه گیاه جو در کاهش تغییرات تکوینی بافت قلب جنین‌ موش‌های صحرایی دیابتی شده مفید است.