زمینه و هدف: در ایران، افزایش قابل ملاحظه‌ای در تعداد زنان مبتلابه اچ. آی. وی/ ایدز وجود داشته و در یک بستر  فرهنگی، اجتماعی و سیاسی، رعایت حقوق اجتماعی هنوز به عنوان مسئله‌ای چالش‌برانگیز در میان این زنان تلقی می‌شود. فهم عموم از چگونگی مواجه شدن و تجربه زنان مبتلابه اچ. آی. وی/ ایدز اندک است. هدف این مطالعه کیفی بررسی تجربه زیسته این زنان و ایفاء حقوق اجتماعی آنان است.

روش‌کار: در این مطالعه کیفی، از روش پدیدارشناسی هرمنوتیک ملهم از رویکرد فلسفی پل ریکور استفاده شده است. یک نمونه هدفمند 16 نفری از زنان ایرانی مبتلابه اچ. آی. وی/ ایدز تا رسیدن به اشباع انتخاب شد. برای گردآوری داده‌ها مصاحبه‌های روایی و برای تحلیل داده‌ها روش سه مرحله‌ای ریکور (خواندن ساده، تحلیل ساختاری و فهم کامل) به کار رفت.

یافته‌ها: پنج مضمون شناسایی شده از فهم تجربه مواجهه با عدم رعایت حقوق اجتماعی در زنان عبارت بودند از: رنج شدید، عدم تأیید، ناامنی در زندگی اجتماعی و اقتصادی، بی‌احترامی و زحمت و سختی در محافظت. ازنظر این زنان، عدم رعایت حقوق اجتماعی بنا بر موقعیت سلامتشان بدین معنی بود: زندگی با ناهمخوانی برابری/ نابرابری حقوق اجتماعی.

نتیجه‌گیری: این جنسیت بیماران نیست که حقوق اجتماعی آنان در جامعه را تعیین‌ می‌کند، بلکه خود بیماری است که به عدم رعایت حقوق اجتماعی آنان در جامعه دامن می‌زند. بسیج افراد در بخش‌ها و سطوح مختلف اجرای مداخلات مقتضی و بجا را تسهیل خواهد کرد.