جلد 22، شماره 132 - ( 3-1394 )                   جلد 22 شماره 132 صفحات 25-18 | برگشت به فهرست نسخه ها

XML English Abstract Print


Download citation:
BibTeX | RIS | EndNote | Medlars | ProCite | Reference Manager | RefWorks
Send citation to:

Evaluation of clinical reasoning of interns and residents of Iran University of Medical Sciences, 2013. RJMS 2015; 22 (132) :18-25
URL: http://rjms.iums.ac.ir/article-1-3881-fa.html
سلطانی عربشاهی سید کامران، منجمی علیرضا، کوهپایه زاده جلیل، غلامی طاهره، خواجوی مریم. ارزیابی استدلال بالینی دستیاران و کارورزان پزشکی براساس پرسشنامه تفکر تشخیصی در دانشگاه علوم پزشکی ایران، 1392 . مجله علوم پزشکی رازی. 1394; 22 (132) :18-25

URL: http://rjms.iums.ac.ir/article-1-3881-fa.html


، gholami.t1607@yahoo.com
چکیده:   (7492 مشاهده)

زمینه و هدف: استدلال بالینی در محیط‌های آموزشی از اهمیت زیادی برخوردار بوده و بایستی تمامی جنبه‌های دانش و مهارت یک دانشجو را در بر گیرد. در فرآیند استدلال بالینی ابتدا پزشک اطلاعاتی از بیمار می‌گیرد؛ سپس این اطلاعات را با یافته‌های پاراکلینیکی مقایسه می‌کند و با استفاده از تجربیات خود به یک تشخیص دست می‌یابد. دانشجویان پزشکی، بعضی اوقات در مقاطع مختلف با استدلال ضعیفی عمل می‌کنند و اشتباهات بسیاری در تشخیص دارند. این مطالعه با هدف مقایسه استدلال بالینی کارورزان و دستیاران پزشکی در محیط‌های بالینی صورت گرفته است.

روش کار: این پژوهش یک مطالعه توصیفی - مقطعی بوده و ابزار گردآوری داده‌ها، پرسشنامه تفکر تشخیصی بود که دارای 41 سوال با مقیاس لیکرت 6 تایی می‌باشد و پروفسور بوردیج و همکارانش در فرانسه آن را تدوین کرده‌اند. نمونه‌گیری به روش چند مرحله‌ای صورت گرفت؛ به این صورت که از میان بیمارستان‌های آموزشی دانشگاه علوم پزشکی ایران - مراکز آموزشی درمانی حضرت رسول(ص)، فیروزگر، اکبرآبادی و علی اصغر- به دلیل داشتن بخش‌های بالینی اصلی انتخاب شدند و سپس به صورت تصادفی ساده کارورزان و دستیاران 4 بخش اصلی در هر بیمارستان جهت تکمیل پرسش نامه‌ها انتخاب شدند. حجم نمونه مجموعأ 105 نفر دستیار و 100نفر کارورز بود که در بیمارستان‌های فوق الذکر مشغول به تحصیل می‌باشند. تجزیه و تحلیل داده‌ها توسط نرم افزار 16 SPSS و با استفاده از شاخص‌های مرکزی و پراکندگی صورت گرفت.

یافته‌ها: 205 نفر از دستیاران و کارورزان پرسش نامه را تکمیل کردند (میزان پاسخ دهی 1/91%). یافته‌های این پژوهش نشان داد که نمره DTI کل در کارورزان و دستیاران به ترتیب 13/158 و 66/161 به دست آمده است که اختلاف معنی داری (56/0p=) مشاهده نمی شود. همچنین نمره DTI ساختار حافظه در کارورزان 87/82 و در دستیاران  04/85 به دست آمد که اختلاف معنی داری (76/0p=) مشاهده نمی‌شود. نمره DTI انعطاف پذیری در تفکر در کارورزان26/75 و در دستیاران 62/76 به دست آمد که اختلاف معنی دار (108/0p=) نیست.

نتیجه گیری: با مقایسه ی پژوهش های انجام شده و پژوهش حاضر در می‌یابیم کارآموزان و دستیاران در استدلال بالینی ضعیف عمل می‌کنند و آموزش استدلال بالینی نیاز به دانش دارد ولی داشتن دانش تنها کافی نیست و بیشتر از اینکه به دانش نیاز داشته باشد به تمرین و کار با بیمار نیاز دارد. موضوع دیگری که باید به آن توجه داشت این است که آموزش استدلال بالینی باید شامل آموزش دانشجو محور و مسئله محور باشد و مناسب‌ترین محیط آموزشی، آموزش در گروه‌های کوچک با محوریت حل مسئله است.

متن کامل [PDF 1064 kb]   (4394 دریافت)    
نوع مطالعه: پژوهشي | موضوع مقاله: آموزش پزشکی

ارسال نظر درباره این مقاله : نام کاربری یا پست الکترونیک شما:
CAPTCHA

ارسال پیام به نویسنده مسئول


بازنشر اطلاعات
Creative Commons License این مقاله تحت شرایط Creative Commons Attribution-NonCommercial 4.0 International License قابل بازنشر است.

کلیه حقوق این وب سایت متعلق به مجله علوم پزشکی رازی می باشد.

طراحی و برنامه نویسی : یکتاوب افزار شرق

© 2024 CC BY-NC 4.0 | Razi Journal of Medical Sciences

Designed & Developed by : Yektaweb