از بین علل آسیت می‌توان به انواع سیروتیک و بدخیم اشاره نمود. روش قراردادی تشخیص این 2 نوع آسیت، پاراسنتز می‌باشد که روشی وقت گیر و تهاجمی است. در مقایسه با این روش، سونوگرافی روشی ساده و در دسترس است که با صرف وقت اندک، می‌توان نتایج ارزشمندی از آن بدست آورد. هدف از این مطالعه، پی‌بردن به ارزشمند‌بودن بررسی سونوگرافیک جدار کیسه صفرا در افتراق آسیت سیروتیک و بدخیم از هم می‌‌باشد. برای این مطالعه در مدت 5/1 سال، از میان مبتلایان به آسیت سیروتیک و بدخیم مراجعه‌‌کننده به بیمارستانهای آموزشی دانشگاه علوم پزشکی ایران، تعداد 50 بیمار انتخاب شدند، که نماهای سونوگرافیک جدار کیسه صفرا و ضخامت جداری آن مورد بررسی قرار گرفت. در تمام بیماران سیروتیک ضخامت جدار کیسه صفرا بیش از 5 میلی متر بود که در 69% آنها جدار ضخیم و 2 لایه و در 31%، جدار ضخیم و تک لایه مشاهده شد. در حالیکه در 71% مبتلایان به بدخیمی، جدار کیسه صفرا دارای ضخامت نرمال بود. این بررسی نشان داد که نمای سونوگرافیک جدار کیسه صفرا و بررسی میزان ضخامت آن در تشخیص آسیت سیروتیک از بدخیم بطور قابل ملاحظه‌ای حساس و اختصاصی می‌باشد.