زمینه و هدف: پدیده طبی-اجتماعی سوء مصرف مواد یکی از بحران هایی است که جامعه ما امروزه با آن مواجه است. مطالعه پیش رو نتایج پایلوت شبکه هشدار را در بیمارستان لقمان حکیم تهران نشان می دهد.

روش کار: بعد از مصاحبه با 1850بیمار مراجعه کننده به اورژانس مسمومین در بیمارستان لقمان حکیم در طول 12 ماه که به شکل اتفاقی انتخاب شده بودند، 16 ماده مورد سوء استفاده شامل مورفین، متادون، ترامادول، بوپرنورفین، اکسی کودون، پروپوکسی فن، آمفتامین ، متامفتامین، کوکائین، 3و4 متیلن دی اکسی متامفتامین، حشیش، کتامین، فن سیکلیدین، بنزودیازپین، باربیتورات و الکل به شکل اتفاقی با کمک کیت های ایمنو اسی مورد بررسی قرار گرفتند.

یافته ها: مجموعاً 1258 نفر (68% از جمعیت هدف) شامل 739 زن (7/58%) حاضر به ورود به مطالعه شدند تا مورد پایش سوء مصرف و مصاحبه در اورژانس قرار گیرند. متوسط سنی11± 28 ( محدوده 88-12 سال) بود. 945 بیمار (1/75%) عمداً خود را مسموم کرده، در حالی که مسمومیت با مواد علت پذیرش در 194 بیمار (4/15%) بود. حداقل تعداد کل بیماران سوء مصرف کننده مواد اوپیوئیدی 397 نفر (6/31%) بود که 144 نفر (4/11%) سوء مصرف کننده پنهانی بودند که با آزمایش ها  مشخص گردیدند. مواد محرک 123 نفر (8/9%) با 49 نفر (9/3%) جمعیت پنهان، مواد

توهم زا 22 نفر (7/1%) با 15 نفر (2/1%) جمعیت پنهان، مواد سداتیو 337 نفر (8/26%) با 145 نفر (5/11%) جمعیت پنهان و الکل با 76 نفر(6%) مواد دیگر بودند.

نتیجه گیری: تعداد قابل توجهی سوء مصرف پنهان مواد در جامعه وجود دارند که نیازمند مداخله فوری و مناسب هستند.