زمینه و هدف: بیماریهای مزمن طولانی­مدت مانند ایدز، سرطان و بیماریهای قلبی با تغییر نگاه بیماران نسبت به خودشان، همواره بحران­هایی را در زندگی افراد پدید می­آورند. پژوهش حاضر با هدف مقایسه وضعیت افسردگی و تاب­آوری در بیماران قلبی با افراد عادی انجام شد.

روشکار: در یک تحقیق توصیفی از نوع علی- مقایسه ای، نمونه­ای متشکل از 106 بیمار قلبی (58 زن و 48 مرد) که در سال 1392 در بیمارستان مطهری شهرستان جهرم بستری شده بودند به روش نمونه­گیری در دسترس انتخاب و جهت مقایسه 102 فرد سالم (52 زن و 50 مرد) که بر اساس متغیرهای جمعیت­شناختی با گروه بیمار همتا شده بودند، انتخاب شدند. شرکت­کنندگان به پرسشنامه افسردگی بکو مقیاس تاب­آوری کونور و دیویسونپاسخ دادند. داده­ها بر اساس روش های آماری و به کمک نرم افزار آماری SPSS 16 تحلیل شدند.

یافته ها: آزمون تی­مستقل حاکی از افزایش معنادار نمرات افسردگی و کاهش معنادار تاب­آوری در بیماران قلبی در مقایسه با افراد عادی بود (001/>p). علاوه بر این، نتایج تحلیل واریانس نشان داد که زنان نسبت به مردان از وضعیت تاب­آوری بهتری برخوردارند (003/0>p) و سطح تحصیلات بر میزان تاب­آوری افراد در مقابله با بیماریها اثر مثبت دارد (011/>p).

نتیجه گیری: تاب­آوری نقش میانجی و تعدیل کننده در ابتلا به بیماری­های قلبی ایفا می کند و سطوح پایین آن به عنوان عامل خطر ساز برای ابتلا به بیماری­های قلبی محسوب می شود.