جلد 22، شماره 141 - ( 12-1394 )                   جلد 22 شماره 141 صفحات 125-116 | برگشت به فهرست نسخه ها

XML English Abstract Print


Download citation:
BibTeX | RIS | EndNote | Medlars | ProCite | Reference Manager | RefWorks
Send citation to:

Amiri M, Chaman R, Arabi M, Ahmadinasab A, Hejazi A, Khosravi A. Factors influencing the intensity of burnout among rural health workers (Behvarz) in Northeastern Provinces of Iran. RJMS 2016; 22 (141) :116-125
URL: http://rjms.iums.ac.ir/article-1-2916-fa.html
امیری محمد، چمن رضا، اعرابی محسن، احمدی نسب احمد، حجازی علی، خسروی احمد. بررسی عوامل مؤثر بر شدت فرسودگی شغلی بهورزان در استان‌های شمال شرق ایران. مجله علوم پزشکی رازی. 1394; 22 (141) :116-125

URL: http://rjms.iums.ac.ir/article-1-2916-fa.html


دانشگاه علوم پزشکی شاهرود، شاهرود، ایران ، khosravi2000us@yahoo.com
چکیده:   (5680 مشاهده)

زمینه و هدف: فرسودگی شغلی اصطلاحی است برای توصیف تغییرات منفی در نگرش، خلق و رفتار افرادی که در مواجهه با فشارهای مرتبط با کار قرار می­گیرند. مطالعه حاضر با هدف سنجش شدت فرسودگی شغلی بهورزان و تعیین برخی از عوامل مرتبط با آن در استان­های شمال شرق ایران انجام شد.

روش­ کار: در این مطالعه مقطعی تعداد 548 نفر از بهورزان شاغل در دانشگاه­های علوم پزشکی شاهرود، سبزوار، نیشابور، بجنورد و سمنان به روش تصادفی ساده انتخاب و پرسشنامه فرسودگی شغلی مسلاچ به‌صورت خودایفا را تکمیل نمودند. داده‌ها با استفاده از رگرسیون لجستیک رتبه­ای و آزمون کای- دو تجزیه و تحلیل شدند.

یافته­ ها: اکثر بهورزان تحت مطالعه (71%) زن و متأهل (90%) بودند. 6/14% بهورزان از درآمد و 4/7% از امکانات ضروری خود رضایت کامل داشتند. علی‌رغم رضایت نسبی از درآمد و امکانات ضروری بیش از 75% بهورزان به شغل خود علاقه شدید داشتند. میانگین امتیاز شدت خستگی عاطفی در افراد موردمطالعه 60/15±9/16، شدت عدم موفقیت­ فردی 54/13±5/35، شدت مسخ شخصیت 07/5±8/4 و میانگین امتیاز شدت تعارض 66/4±1/6، شدت فرسودگی شغلی 14/25±1/63 بود. بین شدت فرسودگی شغلی با رضایت از درآمد، امکانات ضروری، علاقه به شغل، جنس و محل سکونت رابطه معناداری مشاهده گردید.

 نتیجه ­گیری: گرچه شدت فرسودگی شدید در بهورزان پایین است ولی شدت فرسودگی در حیطه عدم موفقیت فردی و خستگی عاطفی در بهورزان باسابقه کار بالای 10 سال بالاست. فراهم نمودن امکان انتقال بهورزان باسابقه به خانه­های بهداشت نزدیک به مرکز شهرستان و امکان ادامه تحصیل و ارتقای علمی و شغلی آنان می­تواند به بهبود وضعیت کمک شایانی نماید.

متن کامل [PDF 1921 kb]   (2422 دریافت)    
نوع مطالعه: پژوهشي | موضوع مقاله: بهداشت عمومی

ارسال نظر درباره این مقاله : نام کاربری یا پست الکترونیک شما:
CAPTCHA

ارسال پیام به نویسنده مسئول


بازنشر اطلاعات
Creative Commons License این مقاله تحت شرایط Creative Commons Attribution-NonCommercial 4.0 International License قابل بازنشر است.

کلیه حقوق این وب سایت متعلق به مجله علوم پزشکی رازی می باشد.

طراحی و برنامه نویسی : یکتاوب افزار شرق

© 2024 CC BY-NC 4.0 | Razi Journal of Medical Sciences

Designed & Developed by : Yektaweb