زمینه و هدف: سرمایه اجتماعی به عنوان یکی از تعیین کننده های اجتماعی سلامت بر کاهش مرگ و میر افراد یک جامعه موثر می باشد. لذا این پژوهش با هدف تعیین ارتباط بین کیفیت زندگی و سرمایه اجتماعی در کارکنان شبکه بهداشت و درمان شهرستان ری در سال 1391 انجام گردید. روش کار: این پژوهش یک مطالعه مقطعی است که در سال 1391 انجام شده است. حجم نمونه 140 نفر و نمونه گیری به روش طبقه بندی بوده است. در این مطالعه از پرسشنامه ای شامل سه بخش اطلاعات دموگرافیک (6 سوال)، ابزار استاندارد شده کیفیت زندگی SF36 (36سوال) و ابزار سرمایه اجتماعی Bullen (36 سوال) استفاده گردید. داده های جمع آوری شده با استفاده از نرم افزار SPSS نسخه 18 و آزمون های آماری تحلیل واریانس یک طرفه و تی مستقل و ضریب همبستگی پیرسون مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت. یافته‌ها: میانگین سنی شرکت کنندگان در مطالعه 44/7 ±28/34 سال بود. بین میزان ابعاد عملکرد جسمی، سلامت عمومی، عملکرد اجتماعی و سلامت روانی، سرزندگی و شادابی با سرمایه اجتماعی ارتباط آماری معنی داری وجود دارد (05/0p<). در حالیکه سرمایه اجتماعی با حیطه های ایفای نقش متاثر از مشکلات جسمی، ایفای نقش متاثر از مشکلات روانی و درد جسمی در افراد مورد مطالعه ارتباط آماری معنی داری را نشان نداد (05/0p>). نتیجهگیری: باتوجه به یافته ها، افزایش سطح سرمایه اجتماعی یک جامعه، راه نویدبخشی برای بهبود کیفیت زندگی کارکنان بهداشتی درمانی می باشد؛ بنابراین بایستی با استفاده از استراتژی هایی چون تقویت شبکه اجتماعی، برقراری امنیت و تقویت اعتماد در بین افراد، توسعه روابط اجتماعی و همیاری، به تقویت و توسعه سرمایه اجتماعی پرداخته شود.

واژه‌های کلیدی: کیفیت زندگی، سرمایه اجتماعی، کارکنان بهداشتی و درمانی

متن کامل [PDF 346 kb]   (4320 دریافت)