شکستگی تیپ 3 سوپراکندیلار بازو در بچه‌ها شکستگی شایع و پرعارضه‌ای است که بحث‌های زیادی پیرامون نحوه درمان آن وجود دارد. روشهای متداول برای درمان این شکستگی، جااندازی بسته با پین‌گذاری از راه پوست و جااندازی باز با فیکساسیون داخلی (ORIF) است که هر یک از این 2 روش مزایا و معایب خاص خود را دارند. این مطالعه به صورت توصیفی و گذشته‌نگر روی 49 بیمار انجام شد که 21 مورد به روش جااندازی بسته و پین‌گذاری از راه پوست و 28 مورد به روش جااندازی باز و فیکساسیون داخلی تحت درمان قرار گرفتند. معاینه بیماران از طریق دعوت‌نامه و ویزیت در درمانگاه و نیز حضور معاینه کننده در محل زندگی بیماران صورت گرفت. در 4 مورد از بیمارانی که به روش جااندازی بسته و پین‌گذاری از راه پوست تحت درمان قرار گرفته بودند شکستگی سوپراکندیلار بازو تیپ 2 و بقیه تیپ 3 بودند، در حالی که تمام بیماران در گروه جااندازی باز و فیکساسیون داخلی تیپ 3 بودند. نتایج با استفاده از معیار آقای Flynn از لحاظ دامنه حرکتی آرنج و دفورمیتی موجود، بررسی شد. ابزاری که برای سنجش در این بررسی به کار برده شد، گونیامتر ارتوپدی بود. در بیماران گروه جااندازی بسته و پین‌گذاری از راه پوست، در 2/76% نتایج عالی و خوب و در 8/23%  نتایج ضعیف و یا متوسط بود. در بیماران گروه جااندازی باز و فیکساسیون داخلی در 1/57% نتایج عالی و خوب و در  8/42% نتایج ضعیف یا متوسط بود. عامل اصلی ایجاد نتایج نامطلوب در روش جااندازی بسته و پین‌گذاری از راه پوست دفورمیتی و بدشکل شدن به علت عدم جااندازی خوب و در گروه جااندازی باز و فیکساسیون داخلی، دفورمیتــی و محدودیــت حرکت بود. در گروه ORIF جراح در Safety Zone کوچکتری از لحاظ انجام خطای تکنیکی قرار داشت. با توجه به نتایج حاصل از این مطالعه، روش جااندازی بسته و پین‌گذاری از راه پوست برای جراحانی که تجربه و امکانات کافی برای انجام عمل ORIF ندارند، پیشنهاد می‌شود

واژه‌های کلیدی: 1 – شکستگی سوپراکندیلار بازو، 2 – جااندازی بسته با پین‌گذاری از راه پوست، 3 – جااندازی باز با فیکساسیون داخلی

متن کامل [PDF 189 kb]   (2757 دریافت)