در حاملگی طبیعی تغییرات متابولیک واضحی از قبیل کاهش قند خون و اسیدهای آمینه، افزایش اسیدهای چرب

  آزاد، تری گلیسرید، کتون و ترشح انسولین رخ می دهد در حالی که در دیابت حاملگی سطح بالای گلوکز که انتقال آن

  از راه جفت بصورت تسهیل یافته است سبب هیپرانسولینمی جنین گردیده و زمینه ای مناسب برای ایجاد ماکروزومو

  بوده و مشکلات پری ناتال بعدی را فراهم می سازد.

  در این مطالعه به منظور مقایسه اثرات انسولین درمانی توام با رژیم غذایی و رژیم غذایی به تنهایی بر تغییرات قند

  دیابت حاملگی تعداد 117 A2 خون و وزن مادران، وزن هنگام تولد نوزادان و میزان دخالت های جراحی در کلاس

  ) در سه ماهه دوم (هفته 24) بارداری انتخاب گردیده و بطور تصادفی به دو گروه A2 بیمار با دیابت حاملگی ( کلاس 

  تقسیم شدند. در گروه یک رژیم غذایی خاص برقرار گردید و در گروه دوم علاوه بر رژیم غذایی، انسولین نیز تجویز

  گردید. در تمام موارد، افزایش وزن مادر تا زمان ترم، قند پلاسمایی ناشتا و پس از صرف غذا در مادر، روش ختم

  زایمان و وزن هنگام تولد ارزیابی گردید.

  در 4 هفته پس از درمان در گروه یک و گروه دو به ترتیب 37/13-+74/109 و 35/0-+31/85 FBS میزان 

  ) قند پلاسما پس از صرف غذا در ساعت P میلی گرم در دسی لیتر بوده است که این اختلاف معنی دار است (0.05>

  4 در دو گروه یک و دو به ترتیب ( 8/6 -+35/143 و 37/19 -+ 26/112 ) و (77/24-+77/158 و P.M 11 و AM

  ) P 17/7-+20/111) بوده است که اختلاف معنی دار بین دو گروه دیده می شود (0.05>

  افزایش وزن مادران در دو گروه فوق الذکر به ترتیب 58/3-+76/15 و 78/4-+68/12 کیلوگرم بوده است که این

  ). P اختلاف معنی دار است (0.05>

  وزن نوزادان در دو گروه به ترتیب 29/0-+ 26/4 و 78/0-+ 48/3 کیلوگرم بوده که این اختلاف معنی دار است

  ). میزان دخالت جراحی با انجام سزارین به ترتیب 18/71 درصد و 20/26 درصد بوده است که این P (0.05> 

  ). P اختلاف نیز معنی دار بوده است (0.05>

  دیابت حاملگی A2 اضافه کردن انسولین به رژیم غذایی از افزایش غیر طبیعی وزن مادران و نوزادان در کلاس 

  جلوگیری نموده و موجب کاهش اقدامات جراحی و احتمال مرگ و میر پری ناتال و عوارض مادری خواهد شد.