دسموپرسین آنالوگ مصنوعی وازوپرسین و درمان انتخابی دیابت بی‌مزه مرکزی می‌باشد. این دارو دارای 3 شکل تزریقی، داخل بینی(اسپری یا قطره) و قرص خوراکی است که درمان متداول، استفاده از اسپری می‌باشد. در این مطالعه که به روش کارآزمایی بالینی قبل ـ بعد روی 14 بیمار مبتلا به دیابت بی‌مزه مرکزی(9 زن و 5 مرد) و تحت درمان با اسپری انجام شد، اثربخشی و عوارض جانبی قرص خوراکی دسموپرسین با اسپری آن مقایسه گردید. وزن، نبض و فشار خون در حالت نشسته و ایستاده، الکترولیت‌های سرم، حجم ادرار 24 ساعته، وزن مخصوص ادرار و سایر آزمایش‌های بیوشیمیایی در زمان مصرف اسپری و نیز در پایان یک ماه مصرف قرص دسموپرسین اندازه‌گیری شد. براساس نتایج به دست آمده در زمان مصرف اسپری یا قرص دسموپرسین، تغییر قابل ملاحظه‌ای در وزن، ضربان قلب و فشار خون وجود نداشت. تنها عارضه جانبی مصرف قرص، سردرد(43%) و در مورد مصرف اسپری تنگی نفس(7%) بود. هر دو شکل دارو قادر به کنترل حجم و اصلاح وزن مخصوص ادرار بودند. قدرت اثر ضد ادراری شکل اسپری در 100% موارد و دوام اثر ضدادراری اسپری در 78% موارد بیش‌تر از فرم خوراکی و در 86% موارد روش مصرف  نگه‌داری قرص آسان‌تر از اسپری بود. با توجه به تأثیر مثبت و عوارض جانبی کم قرص دسموپرسین، درمان مناسبی در بیماران دیابت بی‌مزه مرکزی بوده و جای‌گزین مناسبی برای اسپری به خصوص در مواردی مانند التهاب و احتقان بینی، سرماخوردگی و شرایط مشابه می‌باشد

واژه‌های کلیدی: : 1 – دیابت بی‌مزه مرکزی، 2 – دسموپرسین، 3 – عوارض جانبی

متن کامل [PDF 225 kb]   (9681 دریافت)